Page 56 - เจ้าชายน้อย

: : Chapter 26 : :

ขางๆ บอน้ํามีกําแพงเกาๆ ตั้งอยู เมื่อผมกลับไปที่นั่นในวันรุงขึ้น ผมเห็นเจาชายนอยนั่งหอยขาอยู
บนซากกําแพงนั้น ผมไดยินเสียงเขากลาววา

" เธอจําไมไดหรือ มันไมใชที่ตรงนี้เสียทีเดียวหรอก " เขาพูด คงมีอีกเสียงตอบกลับมาอยาง
แนนอน เพราะเขาตอบกลับไปวา

" ใชวันนี้แนนอน แตอาจไมใชที่ตรงนี้ " ผมมุงตรงไปยังกําแพง แตไมเห็นหรือไดยินเสียงใครเลย
กระนั้นเขาก็ยังพูดตอ

" แนนอน เธอก็เห็นวารอยเทาฉันเริ่มตนตรงไหน เธอจะตองรอฉันนะ ฉันจะไปที่นั่นคืนนี้ "

ผมอยูหางจากกําแพงราวยี่สิบเมตร แตก็ยังไมเห็นใครเลย เจาชายนอยพูดขึ้นอีกหลังจากเงียบไป
ครูหนึ่ง

" เธอมีพิษรายแรงใชไหม เธอแนใจรึเปลาวาจะไมทําใหฉันทรมาน "

ผมตะลึงงัน หัวใจเตนแรง แมยังไมเขาใจอะไรนัก

" ตอนนี้ออกไปกอน ฉันอยากจะกระโดดลงไปแลว " เขาพูดอีก

ผมกมลงมองที่ตีนกําแพง แลวก็ตองกระโดดหนี งูชนิดที่สังหารคนไดภายในสามสิบวินาที กําลังแผ
แมเบี้ยไปยังเจาชายนอย ผมคนหาปนในกระเปาจนของกระจุยกระจาย เสียงดังที่เกิดขึ้นทําใหเจางู
รายมุดทรายหนีไปราวน้ําพุ ุที่คอยๆ ออนแรงไหลเซาะไปตามรองหินดวยเสียงบางเบา ผมเดินไปยัง
กําแพงเพื่ออุมเจาชายนอยลงมา หนาเขาซีดราวหิมะ

" เกิดอะไรขึ้น เธอพูดอยูกับงูใชไหม " ผมแกผาพันคอสีทองผืนยาวของเขาออก ลูบไลน้ําบน
ใบหนาพรอมทั้งเอาใหเขาดื่ม ตอนนี้ผมไมกลาถามอะไรเขาเลย เขาจองหนาผมอยางเอาจริงเอาจัง
สองแขนโอบรอบคอผม ผมรูสึกวาหัวใจเขาเตนราวกับนกที่ใกลตาย เขาพูดกับผมวา

" ผมดีใจที่คุณรูแลววาเครื่องยนตของคุณเสียเพราะอะไร คุณจะไดกลับบานไดเสียที "