Page 51 - เจ้าชายน้อย

: : Chapter 24 : :

เราอยูดวยกันมาแปดวันแลว ...นับแตวันที่เครื่องยนตของผมมาเสียอยูกลางทะเลทราย ผมนั่งฟง
เรื่องราวของพอคาขณะดื่มน้ําจิบสุดทาย

" อา ความทรงจําของเธอชางสวยงาม " ผมพูดกับเจาชายนอย " แตฉันยังไมไดซอมเครื่องบินเลย
น้ําก็ไมมีเหลืออีกแลว ฉันคงมีความสุขมากถาไดเดินไปยังแหลงน้ํา "

" สุนัขจิ้งจอกเพื่อนผม " เจาชายนอยพูดกับผม

" เด็กนอย มันไมเกี่ยวกับสุนัขจิ้งจอกหรอก "

" ทําไม "

" เรากําลังจะตายเพราะกระหายน้ํา "

ดูทาเขาจะไมเขาใจเหตุผมของผมเลย เพราะเขาตอบวา

" การมีเพื่อนเปนสิ่งที่ดีงาม แมเราจะตายไปก็ตาม สําหรับผม ผมมีความสุขมากที่มีเพื่อนเปนสุนัข
จิ้งจอก "

ผมบอกตัวเองวา 'เขาไมรูถึงอันตรายนี้ เขาไมเคยรูสึกหิวหรือกระหาย แสงตะวันเพียงเล็กนอยก็ดูจะ
พอแลวสําหรับเขา' เขาจองมองผม แลวตอบสิ่งที่ผมกําลังคิด

" ผมก็หิวน้ําเหมือนกัน เราไปเดินหาบอน้ํากันเถอะ "

ผมรูสึกออนเพลียมาก เปนเรื่องเหลือเชื่อเหลือเกินในการที่จะพบแหลงน้ําโดยบังเอิญ ใน
ทะเลทรายอันกวางใหญนี้

อยางไรก็ตาม เราก็ออกเดิน เราเดินกันเปนชั่วโมงทามกลางความเงียบ ความมืดเริ่มเขามาปกคลุม
แลวดวงดาวก็ออกมาสองแสงสวาง ผมรูสึกเหมือนอยูในความฝน ..อาจจะเปนเพราะผมกระหายน้ํา
จนเกิดเปนไขก็ได คําพูดของเจาชายนอยเขามาโลดแลนในสมอง

" เธอหิวน้ําเหมือนกันหรือ " ผมถามเขา

เขาไมตอบคําถาม แตพูดวา " น้ําอาจจะดีตอจิตใจ "

ผมไมเขาใจคําตอบของเขา แตก็ไมไดพูดอะไร ผมรูดีวาไมควรไถถามเขาอีก ดูทาทางเขาเหนื่อย
มาก เขานั่งลงและผมก็นั่งขางๆ เขา หลังจากเงียบไปครูหนึ่ง เขาพูดขึ้นวา

" ดวงดาวดูสวยดีนะ เปนเพราะดอกไมดอกเดียวที่เราไมสามารถมองเห็น "

" แนนอน " ผมตอบแลวนั่งมองลอนทรายใตแสงจันทร

" ทะเลทรายก็สวยงาม " เขาพูดอีก และนั่นก็ถูกตองทีเดียว

ผมเองก็หลงรักทะเลทราย เรานั่งกันบนเนินทราย ไมเห็นและไมไดยินเสียงอะไรเลย แตมีบางสิ่ง
ทอประกายอยูเงียบๆ