Page 34 - บทสวดธรรมจกร_Neat
P. 34
วันนี้จะแสดงปฐมเทศนาที่พระองค์โปรดปัญจวัคคีย์ทั้ง ๕ พัวพันด้วยกามในกามทั้งหลายนี้ใด หีโน เป็นของต�่าทราม
ที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวันแคว้นเมืองพาราณสี บัดนี้เราจะฟัง คมฺโม เป็นเหตุให้ตั้งบ้านเรือน โปถุชฺชนิโก เป็นคนมีกิเลส
ปฐมเทศนา ซึ่งเป็นธรรมอันลุ่มลึกสุขุมนัก ไม่ใช่ธรรมพอดี หนา อนริโย ไม่ไปจากข้าศึกคือกิเลสได้ อนตฺถสญฺหิโต
พอร้าย และธรรมนี้เป็นต�ารับต�าราของพุทธศาสนิกชนสืบ ไม่เป็นประโยชน์ นี่คืออย่างหนึ่ง
ต่อไปด้วย ไม่ใช่เป็นเพียงแต่ว่าเป็นปฐมเทศนาเท่านั้น เป็น โย จำย� อตฺตกิลมถำนุโยโค ทุกฺโข อนริโย
ต�ารับต�าราของพุทธศาสนิกชนทีเดียว ที่ผู้ปฏิบัติจะเอาตัว อนตฺถสญฺหิโต การประกอบความล�าบากให้แก่ตนเปล่า
รอดได้ในธรรมวินัยของพระบรมศาสดา กลับเป็นทุกข์แก่ผู้ประกอบด้วย ไม่ไปจากข้าศึกคือกิเลสได้
เริ่มต้นแห่งปฐมเทศนาว่า เอวมฺเม สุต� นี่เป็นพระสูตร ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ นี้อย่างหนึ่ง เป็น ๒ อย่างนี้
ที่พระอานนท์เอามากล่าวปฏิญาณตนเพื่อให้พ้นจากความ กามสุขัลลิกานุโยค อัตตกิลมถานุโยค นี่เป็นตัวกาม-
เป็นสัพพัญญูว่าตัวไม่ได้รู้เอง เพราะได้ยินได้ฟังมาจากส�านัก สุขัลลิกานุโยค อัตตกิลมถานุโยคทีเดียว
ของสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า เอว� อำกำเรน ด้วยอาการ เอเต เต ภิกฺขเว อุโภ อนฺเต อนุปคมฺม มชฺฌิมำ
อย่างนี้ เอก� สมย� ในสมัยครั้งหนึ่ง สมเด็จพระผู้มีพระภาค ปฏิปทำ ตถำคเตน อภิสมฺพุทฺธำ ข้อปฏิบัติอันเป็นสาย
ผู้เป็นที่พึ่งของสัตว์โลกทั้งหลาย ทรงประทับส�าราญอิริยาบถ กลาง ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ข้อปฏิบัติเป็นกลาง ไม่แวะเข้า
ณ ส�านักมิคทายวัน แคว้นเมืองพาราณสี ครั้งนั้นพระองค์ ใกล้ซึ่งที่สุดทั้ง ๒ อย่างนี้นั่นนั้น อันพระตถาคตเจ้าได้ตรัสรู้
ทรงรับสั่งหาพระภิกษุปัญจวัคคีย์ทั้ง ๕ มา รับสั่งว่า แล้วด้วยปัญญายิ่ง และท�าความเห็นให้เป็นปรกติเรียกว่า
เทฺวเม ภิกฺขเว อนฺตำ ปพฺพชิเตน น เสวิตพฺพำ ดูก่อน จกฺขุกรณี ญำณกรณี ส�วตฺตติ ย่อมเป็นไปพร้อม อุปสมำย
ภิกษุทั้งหลาย ที่สุดทั้ง ๒ อย่างนี้นั้นอันบรรพชิตไม่ควรเสพ เพื่อความเข้าไปสงบระงับ อภิญฺญำย เพื่อความรู้ยิ่ง
โย จำย� กำเมสุ กำมสุขลฺลิกำนุโยโค การประกอบตนให้ สมฺโพธำย เพื่อความรู้พร้อม
29
