Page 37 - บทสวดธรรมจกร_Neat
P. 37
เมื่อเป็นอย่างนั้นท่านจึงได้ยืนยัน หีโน ต�่าทราม ไม่ไป แกวางก้าม เสียแล้วนะ บอกตรงซิ ถ้ายังไม่วางก้ามยัง
๑
ทางนักปราชญ์ราชบัณฑิต ไปทางโลกไปทางปุถุชนคนพาล กระมิดกระเมี้ยนอยู่ ยังจะนิยมชมชื่นอยู่ นั่นพระองค์ทรง
เสียแล้ว หีโน ต�่าทรามลงไปอย่างนี้, คมฺโม ถ้าไปจรดมัน รับสั่งว่า กามสุขัลลิกานุโยคไม่มีประโยชน์อะไร อย่าเข้าไป
เข้าไม่สะดวก ท�าให้ต้องปลูกบ้านปลูกเรือนให้เหมาะเจาะ ติด ถ้าเข้าไปติดแล้วไปไม่ได้
มีฝารอบขอบชิดให้ดีจึงจะสมความปรารถนานั้น ไปเสียทาง นั่นว่า โย จำย� อตฺตกิลมถำนุโยโค ทุกฺโข ประกอบ
โน้นอีกแล้ว นั้นใจมันชักชวนเสียไปทางนั้นแล้ว นั้น คมฺโม, ความล�าบากให้แก่ตนเปล่า ไร้ประโยชน์ นี่ อตฺต-
โปถุชฺชนิโก ก็หมักหมมสั่งสมกิเลสให้หนาขึ้นทุกที ไม่บาง กิลมถำนุโยโค เป็นทุกข์แก่ผู้ประกอบ ไปจากข้าศึกคือกิเลสนั้น
สักทีหนึ่ง นั่นแหละ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส เข้ามาๆๆ ไม่ได้ ไม่มีประโยชน์อีกเหมือนกัน อัตตกิลมถานุโยคนั่นท�า
เป็นตึกร้านบ้านเรือนกันยกใหญ่เชียวคราวนี้ แน่นหนากัน อย่างไร ประกอบความล�าบากให้แก่ตน พวกประกอบความ
ยกใหญ่เชียว, อนริโย ออกไม่ได้ ไม่ไปจากข้าศึกคือกิเลส ล�าบากให้นั่นท�าอย่างไร นอนหนาม ตากแดด ย่างไฟ ไม้
ได้ ไม่หลุดจากรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ไม่หลุดจากความ เคาะหน้าแข้ง หาบทราย นี่พวกประพฤติดับกิเลส นอน
ยินดีในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ติดอยู่นั่นเอง หนาม ตากแดด ย่างไฟ ไม้เคาะหน้าแข้ง หาบทราย นอน
พระองค์ทรงรับสั่งว่า นี่ๆ พวกนี้กามสุขัลลิกานุโยค ไป หนาม หนามนั่นเจ็บเสีย ความสงัดยินดีก็หายไปได้ เข้าใจ
จากข้าศึกคือกิเลสไม่ได้ ไปไม่ได้ทีเดียว อนตฺถสญฺหิโต ว่าหมดกิเลส เป็นทางหมดกิเลส ตากแดดล่ะ เมื่อตากแดด
แล้วเป็นอย่างไรบ้าง ไม่มีประโยชน์เลย ถามคนแก่ดูก็ได้ ที่ แดดร้อนเข้าก็ไม่มีความก�าหนัดยินดีเข้านะซิ เข้าใจว่ากิเลส
ครอบครองเรือนมาแล้ว ที่ติดอยู่ในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ดับแล้ว นั่นความเข้าใจของเขา เข้าใจอย่างนั้น ย่างไฟล่ะ
มาแล้ว ติดจนกระทั่งถึงแก่เฒ่าชรา ไปถามเถอะ ร้อยคน
พันคนมายืนยัน บอกตรงทุกคน ท�าไมจึงบอกตรงล่ะ ๑ ค�าว่า วำงก้ำม ในที่นี้ใช้ในเชิงว่า ปล่อยวาง คือ ทอดธุระไม่เอาใจใส่ หรือ ไม่ชิงดีชิงเด่น
อีกต่อไปแล้ว
32
