Page 52 - หนังสืออนุสรณ์อบรมบาลีก่อนสอบ คณะสงฆ์ภาค ๑๔ พ.ศ. ๒๕๖๓.
P. 52
๑๗ เส้นทางที่เดินมา เป็นเวลาอันยาวนาน
เวียนวนไม่พ้นผ่าน อนธการได้สักที
ใยจึงพยายาม เพียรเดินตามเส้นทางนี้
ไม่คิดจะหลีกหนี เปลี่ยนวิถีเส้นทางเดิน
๑๘ ความอยากพระสอนไว้ จะอยากได้หรืออยากพ้น
ย่อมทำาจิตใจคน ให้ดิ้นรนจนทิ้งธรรม
๑๙ ยามแก่ เจ็บและตาย ศาสตร์ทั้งหลายล้วนไร้ค่า
ไม่อาจจะนำาพา ความสุขมาให้จิตใจ
มีแต่พุทธศาสน์ พระจอมปราชญ์ตรัสสอนไว้
เป็นศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ นำาสุขใจมาได้จริง
๒๐ ทุกคนที่เกิดมา ล้วนต้องลาจากโลกนี้
การตายเพื่อความดี เหล่าวิญญูท่านบูชา
๒๑ ร่างกายกับความดี ทั้งสองนี้ต่างกันไกล
ร่างกายแตกดับได้ ความดีอยู่คู่ฟ้าดิน
๒๒ ร่างกายของมนุษย์ อยู่นานสุดแค่ร้อยปี
ความชั่วและความดี อยู่นานเนิ่นเกินกัปกัลป์
๒๓ มนุษย์ที่เกิดมา น่าบูชาท่านว่าไว้
คือผู้มีน้ำาใจ คิดเอื้อเฟื้อช่วยเหลือคน
๒๔ มวลมิตรในโลกนี้ ชั่วและดีปนกันไป
ท่านว่าจะรู้ได้ ยามมีภัยเกิดกับเรา
๒๕ มุ่งแต่ประโยชน์ตน ไม่มองคนในสังคม
จะให้เขานิยม คงได้แต่แค่ฝันไป
๒๖ การเดินที่ผิดทาง แม้ก้าวย่างอย่างแข็งขัน
ยิ่งเดินไปนานวัน ยิ่งออกไปไกลความจริง
26
อบรมบาลีก่อนสอบ คณะสงฆ์ภาค ๑๔ ปีที่ ๔๖
