Page 35 - ตำนานการสวดพระมาลัย

๒๙

มาณพเข็ญใจถวายดอกบัว

วันหนึ่งพระมาลัยออกจาริกภึกขาจารเพื่อโปรดสัตว์ตามพุทธประเพณี ณ บ้านกัมโพชคาม

ตามปกติ ลําดับนั้นยังมีมาณพเข็ญใจยากไร้ผู้หนึ่งอยู่กับมารดาด้วยบิดาถึงแก่กรรม มาณพผู้นี้ออกจาก

บ้านเข้าปุาหาเก็บผักหักฟืนเพื่อนํามาขายเลี้ยงชีพ

ครั้นเมื่อเห็นว่าได้ปริมาณมากพอควรแล้วจึงเดินทางกลับ ในระหว่างทางพบสระโบกขรณีมีน้ําใส
ู
เย็นเดียรดาษด้วยเหล่ากออุบลอันชดอกบานสะพรั่งน่ารื่นรมย์ มาณพผู้นั้นจึงลงอานน้ําให้หายคลาย
้
เหนื่อย เมื่อยล้า ครั้นขนมาจึงเด็ดดอกบัวนั้นมาดวยจํานวนแปดดอกออกเดนทางกลับ
ิ
ึ้
ในระหว่างนั้นพระมาลัยเถรเจ้ากลับจากบิณฑบาตออกจากหมู่บ้านหมายกลับยังอาวาสแห่งตน

ตามมรรคาวิถี มาณพหนุ่มผู้นี้เดนสวนทางมา เห็นกิริยาแห่งพระเถรเจ้าสงบสํารวมน่าเสื่อมใสจึงได ้
ิ
ตรงเข้าไปนมัสการแล้วถวายดอกอุบลอันตนเก็บมานน แล้วออกปากตั้งมโนปนิธานปรารถนาว่า
ั้

" ดูกรพระคุณเจ้า อันตัวข้าพเจ้าเกล้ากระหม่อมฉันถวายดอกบุษบันในครั้งนด้วยหวังอยากให้มั่งมี
ี้
ซึ่งทรัพย์สินศฤงคารอันร่ํารวยทนตาเห็น ความปราถนาของกระหม่อมฉันนั้นจักสําเร็จผลหรือไม่ "
ั

ครั้นพระมาลัยเถรเจ้าได้สดับตรับฟ๎งยังมโนปนิธานของมาณพเข็ญใจผู้นั้นอันแสดงกถาปุจฉามา

ดังนั้น จึงเจรจาด้วยวาทีอันเอื้อเอ็นดูว่า

" ดูกรมาณพผู้นี้ ตัวท่านมีมโนปนิธานอันพ้นวิสัย ด้วยทานที่จักให้ผลทันตาเห็นนี้มีได้เฉพาะก็

ต่อเมื่อถวายแด่พระอรหันต์อันออกจากนิโรธสมาบัตมาใหม่เพียงเท่านั้น อนว่าอาตมาภาพนี้มิได้ออก
ิ
ั
จากนีโรธสมาบัติเห็นจักโปรดท่านให้สําเร็จผลดังปรารถนาไม่"

มาณพเข็ญใจจึ่งย้อนปุจฉาด้วยถ้อยวาจาว่า " เกล้ากระหม่อมเคยสดับรับฟ๎งมาว่า หากกระทําบุญ

กับพระอรหันต์ผลของทานย่อมบันดาลให้เกิดผลทันตาเห็นมิใช่ฤา หรือไม่เป็นดังเช่นทเขาเล่าลือมา
ี่
พระคุณเจ้า "

พระมาลัยเถรอรหันต์ผู้ประเสริฐได้สดับถ้อยกถาจึงเอ่นสุนทรวาจาแก้ป๎ญหาข้อสงสัยข้องใจของ

ึ้
มาณพให้เข้าใจในการถวายทานว่า " ดูกรมาณพเอ๋ย อันผลของทานนี้มีเร็วมีช้าขนอยู่กับว่า
องค์ประกอบอื่นดวย ตามพุทธดํารัสตรัสเอาไว้ดังนี้ ทานที่จักมีผลทันตาเห็นต้องประกอบด้วย องค์ ๔
้
์
คือ ถึงพร้อมด้วยผู้รับทานอันนับตั้งแต่พระโสดาบันจนถึงพระอรหันต ถึงพร้อมด้วยวัตถุทานไทยธรรม
อันบริสุทธิ์หามาโดยสุจริต ถึงพร้อมด้วนเจตนาที่จะให้ทาน ถึงพร้อมด้วยว่าพระอรหันต์ผู้มากด้วย