Page 99 - ตำนานการสวดพระมาลัย

๙๓

อัฏฐโมปริเฉโท

เยสังสังจะ ตธัมมานัง เยธัมมาป๎จ จยายถา ตวิถาคะ มิเหพานิ ปวกุขามิ ยถารหัง

เทวะปติจจะ สมัปปาทะ ป๎ฏฐานนะ ยเภทิโน วตาตัตกะ นโหนติ เยป๎จจะ ยสังคโห

ิ
ั
ปฐเมหิ นเยตตถะ เวทิยังอุ ปลักขานะ ตยัตธังทวา ทสังคานิ วิสาการัง ติสันทิจะ
ิ
จตุสังเข ปติวัตตัง เทวัมรานี ติสัตธา ตตถวิชา จสังขารา อตีคันทา ติวุจจะเร ฯลฯ
โลกคือเบญจขันธ์ ชรามันนําเข้าไป ใกล้ต่อความบัลลัย อนาถแท้บ่มั่นคง……..

โลกนะใช่ใหญ่ยิ่ง บ่มีสิ่งต้องประสงค์ จําต้องวายชีวง ของทั้งสิ้นละทิ้งไป…….

โลกนั้นมักพร่องอยู่ จึงไม่รู้เบื่อเบือนไป เพราะมันไม่เป็นไทย มันเป็นธาตุแห่งดับ……..

ควรท่านผู้เป็นปราชญ์ ผู้ฉลาดซึ่งป๎ญญา เร่งคิดพิจารณา ให้เห็นแท้เป็นแน่นอน…….

อย่าฟ๎งแต่เสียงเพราะ และเสนาะด้วยคํากลอน จงฟ๎งคําสอน แล้วตริตรึกระลึกตาม ฯลฯ…….

อิจจานุรุท ธระจิตเต อภิธัมมัต ถสังคเห

อัฏฐโม ปริจเฉโทยัง สมาเสเน วนิฏฐิโต ฯลฯ

สมากวี ป๎สสะนานัง ภวนานะ มิโตปะรัง กัมมัตถานัง ปวักขามิ ทุวิธังปิ ยถากกะมัง

ู
เยนะเยน ปกะเลสา สมันติวู ปสมันติหิ โสตวูปะ สโมปาโย สะมะโถติ ปวุจจะต
ิ
กสินาสุ ภานุสติ ทสทาทะ สธาฐตา จจัตโสอัป ปมันยาโย สันเยกาหา วนิสีตา

เอกันเจวะ วัตถานาปิ อารูปาจะ ตุโรอิติ สัตตะทาสะ มถะกัมมัต ถานัตสตา วสังคโห

ราโคโทโส จะโมโหจะ สัทธาอิตัก กพุทธิโย อิเมสังฉัน นังธัมมานัง วสาจาริ คสังคโห ฯลฯ

ความไม่เมาทั่วไป คือแจ้งในกองสังขาร ไม่เมาไม่ทะยาน ในรูปรสแลกลิ่นเสียง…..

เป็นทางบทจร สู่อมรนิเวศน์เวียง มัตยุราชหรืออาจเมียง และจะมองบ่แลเห็น…….

ความทั่วไปนั้น คือใฝุฝ๎นทุกเช้าเย็น เมายิ่งในสิ่งเบ็ญ- จกามะคณารมณ์……..

เป็นทางจะก้าวสู่ มรึตตะยูประสบสม ความตายตามระดม ติดตามปรับชีวาวาย…….

นรชาติทั้งหลายใด ผู้มีใจเองเมามาย แม้ชีพบ่ทําลาย ประดุจม้วยซึ่งชีวี……..

นี่แหละท่านทั้งหลาย คณาชายหมู่สตรี ฟ๎งแล้วจงได้มี กมลมุ่งกําหนดจํา……