Page 38 - book1

- 32 -

โอกาสนี้ผู้เขียนเองขอกราบ “คุณแม่บุญหลง กัณฑาธัญ” อันเป็น
ที่รักยิ่งที่ได้ให้โอกาส ให้ลูกมีวันนี้ได้อย่างที่แม่ต้องการทุกประการ แล้วหนังสือ

เล่มเล็กๆเล่มนี้เกิดขึ้น มาได้ก็เพราะแม่เป็นคนบอกให้ลูกเขียนทุกอย่างที่คิดที่พูด
ไว้ว่า สิ่งที่คิดที่พูดนั้นจะยาว แค่ไหน และขอฝากกราบคุณแม่ทุกคนในโลกนี้ที่

ให้ชีวิต ความรักและความรู้แก่ลูก ๆ ทุกคนมาด้วยความเคารพรักยิ่งค่ะ.....
ขอขอบคุณ.....

“สิ่งใดที่ ลูกรัก แมรักดวย สิ่งใดที่ แมชวยได ไมผลักไส
ขอเพียงลูก ไดอบอุน ที่หัวใจ ลูกมีภัย แมกางกั้น ไมหวั่นเกรง”