Page 36 - book1

- 31 -

บทที่ 19

เมื่อรูถึง สาเหตุ ตองรองไห รีบแกไข ใหหมดสิ้น ความขื่นขม
คิดถึงตอน แมสอนยิ้ม อยางรื่นรมย ใหชื่นชม วาหัดสู รูหนักเบา

ถ้าเราประมวลได้ถึงสาเหตุที่ทําให้เราต้องร้องไห้ เสียใจ เสียนํ้าตา
กันมาแล้ว ก็ถือว่าเราได้รู้จักตัวเองอย่างมีสติแล้วส่วนหนึ่ง ซึ่งจะได้เปรียบตรงที่

เราได้คิดถึงความเป็นไปในโลกแห่งความจริงและได้อยู่กับความจริงแล้วส่วนหนึ่ง
จะช่วยให้เราเข้มแข็งขึ้น รู้ผอดชอบชั่วดีมากขึ้น รู้จักรักตัวเองและรักคนอื่น รู้จัก

การให้อภัยและรู้จักการอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้อย่างมีความสุข เพราะเราได้จําลองตัว
เราในบทบาทของคนในทุกตําแหน่งทุกสถานะ ดังที่ได้อ่านมาแล้วข้างต้น อย่าง
น้อยก็ได้ประสบพบเห็นทั้ง ความสุข ความทุกข์ ความสมหวัง ความผิดหวัง

และความเป็นไปได้จริงในชีวิตของเรา
อย่างน้อยที่สุดเมื่ออ่านเรื่องนี้จบแล้ว เราก็จะเกิดความรู้สึกเห็นใจ

คนที่อยู่รอบๆตัวเราขึ้นมาแล้วส่วนหนึ่งอย่างแน่นอน เหมือนกับเราได้เข้าไปนั่ง
อยู่ในหัวใจของทุกคนที่อยู่รอบข้างเรา คนใกล้เคียง และทุกคนที่เราคบหาอย่าง
สบายใจและมีความสุขยิ่งขึ้น รู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเราได้อย่างเหมาะสม ดีกว่า

จะรอให้เอาใจเราไปใส่ใจเขาซึ่งเป็นสิ่งที่ยากและเหนื่อยมากกว่าจริงๆ.