Page 298 - chapter 1
P. 298

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 - Όρια - Συνέχεια Συνάρτησης                                     298





                      ΘΕΩΡΗΜΑ BOLZANO  (ΑΝΟΙΚΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ)

                      Δ ο σ μ έ ν α

                      ● Ο τύπος της συνάρτησης f

                      Α ν τ ι μ ε τ ώ π ι σ η
                      ● Στη περίπτωση "... τουλάχιστον κοινό σημείο των C f, C g"
                         ● Θέτουμε h(x) = f(x) - g(x)
                          ● Αποδεικνύουμε:
                              ● η συνάρτηση h είναι συνεχής σε διάστημα [α, β]
                              ● h(α)   h(β) < 0
                           ● Από θ ε ώρημα Bolzano, υπάρχει τουλάχιστον ...
                         Π α ρ α τ ή ρ η σ η
                         Η περίπτωση αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε προ-
                         β λ ήματα χρονικής μεταβλητής, για κάποια κοινή χρονική

                         στιγμή, δημιουργώντας τις κατάλληλες συναρτήσεις.
                      ● Στη περιπτωση " υπάρχει τουλάχιστον ένα ξ                   (α, β)  ... "
                         Εναλλακτικά η προηγούμενη περίπτωση ...
                         ● Φέρνουμε τους όρους της προς απόδειξη ισότητας στο
                            π ρ ώτο μέλος
                         ● Θέτουμε h(x) = " π ρ ώτο μέλος" αντικαθιστώντας το ξ
                            με το x
                          ● Αποδεικνύουμε ... θ ε ώρημα Bolzano ...
                      ● Στη περίπτωση " ... η εξίσωση ...  μια του λ άχιστον λύση ... "
                           ● Μεταφέρουμε όλους τους όρους της δοσμένης εξίσ ω                     -
                              σης στο πρώτο μέλος της   (ώστε το δεύτερο μέλος να
                              είναι ίσο με 0)
                           ● Θέτουμε το πρώτο μέλος της εξίσωσης που προκύπτει
                              ίσο με h(x)
                           ● Αποδεικνύουμε ... συνάρτηση h ... θ ε ώρημα Bolzano ...

                           ● Αν το (α, β] ή [α, β) τότε προσδιορίζουμε πρώτα το f(α)
                              ή f(β) από τη συνέχεια της συνάρτησης στο σημείο αυ-
                              τό.
                      ● Στη περίπτωση " ... η εξίσωση ... έχει μοναδική λύση ... "
                           ● Κάνουμε ο,τι και στα προηγούμενα
                           ● Αποδεικνύουμε ότι η συνάρτηση είναι γνησίως μονότ ο -
                            νη.







                                                     Τακης Τσακαλακος   Κερκυρα   2017
   293   294   295   296   297   298   299   300   301   302   303