Page 44 - DoiSuthep
P. 44
44
ที่มีต่อดอยแห่งนี้
เรื่องเด่นที่สุดและได้รับการเล่าขานบ่อยที่สุดเห็นจะเป็นเรื่องของครูบาศรีวิชัย
นักบุญแห่งล้านนาผู้นำาประชาชนสร้างทางรถยนต์จากเชิงเขาขึ้นไปยังวัดพระธาตุ
ดอยสุเทพ เมื่อปีพ.ศ. ๒๔๗๘ ด้วยอุปกรณ์เท่าที่มีในเวลานั้น คือจอบกับเสียม
เจ้าแก้วนวรัฐ (เจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่องค์สุดท้าย) เป็นคนลงจอบแรก แล้วผู้คน
ที่หลั่งไหลมาลงแรงจากทั่วทุกสารทิศก็พากันลงจอบต่อๆไป เพียง 5 เดือนกับอีก
22 วัน ถนนสายที่เราใช้เดินทางขึ้นไปนมัสการพระธาตุก็แล้วเสร็จ...เสร็จด้วยกำาลัง
ศรัทธาในตัวครูบา เสร็จด้วยน้ำาพักน้ำาแรงของคนท้องถิ่นอย่างแท้จริง
ผู้เฒ่าผู้แก่หลายต่อหลายคนที่ฉันเคยคุยด้วยเล่าให้ฟังว่า สมัยก่อนการขึ้นไป
นมัสการพระธาตุดอยสุเทพเป็นการบำาเพ็ญบุญกิริยาด้วยการเดินเท้าขึ้นไปด้วยจิตใจ
สงบสำารวม เคารพต่อธรรมชาติตลอดเส้นทางการขึ้นดอยสุเทพในสมัยนั้นยังเป็น
เสมือนปริศนาธรรมตามลำาดับขั้นบารมี เริ่มจากวัดศรีโสดาที่เชิงดอยอันหมายถึง
การบรรลุธรรมขั้นโสดาบัน ขึ้นไปถึงวัดสกิทาคาและวัดอนาคา (ปัจจุบันเหลือเพียง
ส่วนฐานวิหาร) ไปสิ้นสุดที่จุดสูงสุดของพระธาตุอันเปรียบเสมือนขั้นนิพพาน
มาเดี๋ยวนี้เรานั่งรถยนต์ไม่กี่นาทีก็ขึ้นไปถึงพระธาตุ ระหว่างทางเราเอาแต่
