Page 38 - หนังสือแรงบันดาลใจ
P. 38
่
จากแพทย์เกียรตินิยมอันดับหนึง...........สู่เส้นทางผู้พิพากษา
การที่แพทยแจงขอมูลแกคนไข...แคไหนถึงจะเรียก
้
์ ้ ้
่
่
ึ
วาเพียงพอ... ทุกอย ่ างซ่งต ้ องยอมรับว ่ าคนไข ้ ในประเทศไทยมีลักษณะเฉพาะ
่
หากรับรู ้ ข ้ อมูลทั้งหมดคนไข ้ บางคนอาจจะไม ่ ยอมเข ้ ารับการ
่
มาตรฐานการแจ ้ งข ้ อมูลให ้ คนไข ้ ได ้ ทราบนั้นในเรืองนี้ รักษา กฎหมายในประเทศไทยที่ใช ้ ในปจจุบันก็ไม ่ เหมือน
ั
่
มองได ้ สองมุม ในมุมมองของคนไข ้ คนอืน ๆ ในสภาวะที่เป็น กฎหมายในต ่ างประเทศ กฎหมายของต ่ างประเทศมองว ่ า
โรคเดียวกันว ่ าคนไข ้ ต ้ องการรู ้ อะไรบ ้ าง และแพทย ์ ได ้ แจ ้ งครบถ ้ วน มาตรฐานในการแจ ้ งข ้ อมูลของแพทย ์ มีประโยชน ์ โดยเฉพาะ
ำ
ี
่
ื
ตามนั้นหรือไม ่ หากคนไข ้ ต ้ องการรู ้ สิบอย ่ างแต ่ แพทย ์ แจ ้ งแค ่ เวลาเมอมีการดาเนินคดีในศาลหากมีคดีเก่ยวกับทางการแพทย ์
ั
็
ำ
ี
สองอย ่ าง แบบนี้จะเรียกว ่ าเพียงพอหรือไม ่ ปญหาคือคนไข ้ ก็ ต ่ อไปในอนาคตน ่ าจะเปนประเด็นสาคัญท่คู ่ ความสามารถท่ ี
ึ
ไม ่ ทราบว ่ าตนเองต ้ องรู ้ ทั้งหมดกี่อย ่ าง กฎหมายจึงได ้ กำาหนด จะหยิบยกข้นมาต ่ อสู ้ ได ้ โดยหากใช ้ มาตรฐานจากมุมมองคนไข ้
็
ในมุมมองของคนไข ้ ที่เปนโรคเดียวกันเขาต ้ องการร ้ ูอะไรบ ้ าง แม ้ ว ่ าจะสามารถค ้ ุมครองคนไข ้ ได ้ มากกว ่ าในแง ่ ของสิทธิใน
่
่
่
เพือคนไข ้ จะใช ้ เพือประกอบการตัดสินใจได ้ แต ่ สำาหรับมุมมอง การรับรู ้ ข ้ อมูลเพือตัดสินใจเข ้ ารับการรักษา แต ่ สำาหรับประเทศ
่
ของแพทย ์ หากแพทย ์ คนอืน ๆ ที่เจอสถานการณ ์ แบบเดียวกัน ไทยผมมองว ่ ายังไม ่ ควรใช ้ มาตรฐานดังกล ่ าว เพราะมองว ่ า
ั
เจอคนไข ้ แบบเดยวกนแพทย ์ จะต ้ องแจ ้ งกบคนไข ้ อย ่ างไรบ ้ าง ไม ่ เหมาะสมกับสภาพสังคมของประเทศไทย แต ่ หากใช ้
ี
ั
เพราะว ่ าหากแพทย ์ แจ ้ งไปคนไข ้ อาจจะตกใจหรือแจ ้ งไปแล ้ ว มาตรฐานของแพทย ์ ผมมองว ่ าสามารถปกป ้ องคนไข ้ ได ้ ดีกว ่ า
คนไข ้ จะมีแนวโน ้ มไม ่ รักษาสูง ทั้งที่ความเสี่ยงอาจจะมีน ้ อย และคุ ้ มครองแพทย ์ ในการปฏิบัติงานด ้ วย
อาจทำาให ้ เกิดผลเสียมากกว ่ าผลดี และในกรณีเช ่ นนี้แพทย ์ คนอืน ๆ
่
จะแจ ้ งอย ่ างไร จะเห็นได ้ ว ่ าทั้งสองมุมมีความขัดแย ้ งกัน เพราะ
ึ
ี
คนไข ้ บางคนต ้ องการทราบผลกระทบท่อาจเกิดข้นในการรักษา
การให ้ ความยินยอมในการผ ่ า หรือเจาะต ่ อเนื้อตัวร ่ างกายของเขา
ในทางกลับกันคนไข ้ บางคนอาจจะไม ่ พร ้ อมในการรับทราบ
ข ้ อมูลทั้งหมดก็ได ้ ในประเทศไทยมีพระราชบัญญัติสุขภาพแห ่ งชาติ
พ.ศ. 2550 มาตรา 8 ระบุว ่ าก ่ อนที่จะแพทย ์ จะทำาการรักษา
คนไข ้ ต ้ องแจ ้ งข ้ อมูลคนไข ้ ก ่ อน ซึ่งกฎหมายฉบับนี้มีผลบังคับ
ี
มากว ่ า 12 ปแล ้ ว ยังไม ่ เคยมีคำาพิพากษาศาลฎีกาหรือไม ่ เคย
มีประเด็นที่มีการหยิบยกขึ้นมาถกเถียงกันเรืองนี้ ทั้งที่เป็น
่
ำ
ประเด็นสาคัญและอาจมีผลกระทบต ่ อวงการแพทย ์ และต ่ อ
สิทธิเสรีภาพคนไข ้ ผมเขียนบทความนี้เพือเสนอว ่ าประเทศไทย
่
ควรจะใช ้ มาตรฐานใด เพือให ้ เหมาะสมกับบริบทของสังคมไทย
่
สำาหรับผู ้ ที่สนใจสามารถเข ้ าไปอ ่ านได ้ ที่ https://eible-journal.org
ดูวารสาร Volume12 No.3 ฉบับภาษาไทยติดตามอ ่ านได ้ ที่
หนังสือดุลพาห ์ http://jla.coj.go.th/th/content/category/
detail/id/8/cid/1605/iid/165632
มุมมองในอนาคตเกี่ยวกับกฎหมายทางการแพทย ์
ของไทย
สาหรับในเรองการแจ ้ งคนไข ้ ให ้ ได ้ รับทราบข ้ อมูล
ำ
่
ื
ก ่ อนนั้น ต ้ องมาย ้ อนมองว ่ าประเทศไทยควรใช ้ แบบไหนเพราะ
ำ
ี
คงไม ่ สามารถนากฎหมายของต ่ างประเทศเก่ยวกับทางการแพทย ์
มาใช ้ ได ้ ทั้งหมด คนไข ้ บางคนอาจจะไม ่ ได ้ ต ้ องการรับรู ้ ข ้ อมูล
35
