Page 71 - หนังสือเรียนสาระความรูพื้นฐาน
P. 71
ห น า | 71
ฯลฯ
สํานวนตางๆ ยอมมีที่มาตางๆ กัน เชน จากการดูลักษณะนิสัยใจคอของคน จากเหตุการณ
แปลกๆ จากความเปนไปในสังคม จากสิ่งแวดลอม นิทาน ประวัติศาสตร ตํานาน ฯลฯ สํานวนจึงเกิดขึ้น
เสมอ เพราะคนชางคิดยอมจะนําเรื่องนั้นเรื่องนี้มาผูกเปนถอยคํา สํานวนสมัยใหมที่ไดยินเสมอๆ
เชน
เขี้ยวลากดิน หมายถึง คนเจาเลห รูมาก ชํานาญ เชี่ยวชาญ
(ในเรื่องไมดี) ชั้นเชิงมาก
สมหลน หมายถึง ไดรับโชคลาภโดยไมไดคิด หรือคาดหวัง
ไวกอน
เด็กเสน หมายถึง มีคนใหญคนโต หรือผูมีอิทธิพลที่คอย
ชวยเหลือหนุนหลังอยู
อม หมายถึง แอบเอาเสียคนเดียว ยักยอกไว
ฯลฯ
2. คําพังเพย คือ สํานวนภาษาที่ใชเปรียบเทียบหรือเปรียบเปรย ประชดประชัน มี
ความหมายเปนคติสอนใจ มีลักษณะคลายกับสุภาษิต อาจจะเปนคํากลาวติชมหรือแสดงความ
คิดเห็น คําพังเพยเปนลักษณะหนึ่งของสํานวนภาษา เชน
กินบนเรือน ขี้บนหลังคา หมายถึง เปรียบกับคนอกตัญ ู หรือเนรคุณ
ขายผาเอาหนารอด หมายถึง ยอมเสียสละแมสิ่งจําเปนที่ตนมีอยู
เพื่อรักษาชื่อเสียงของตนไว
คางคกขึ้นวอ แมงปอใสตุงติ้ง หมายถึง คนที่ฐานะต่ําตอยพอไดดิบไดดี
ก็มักแสดงกิริยา อวดดี
ตําขาวสารกรอกหมอ หมายถึง คนเกียจครานหาเพียงพอกินไปมื้อ
หนึ่งๆ ทําพอใหเสร็จไปเพียงครั้งเดียว
น้ําทวมปาก หมายถึง พูดไมออก เพราะเกรงจะมีภัยแก
ตนและอื่น
บอกหนังสือสังฆราช หมายถึง สอนสิ่งที่เขารูอยูแลว
ปล้ําผีลุก ปลุกผีนั่ง หมายถึง พยายามทําใหเปนเรื่องเปนราวขึ้นมา
มั่งมีในใจ แลนใบบนบก หมายถึง คิดฝนในเรื่องที่เปนไปไมได
คิดสมบัติบาสรางวิมานในอากาศ
รําไมดีโทษปโทษกลอง หมายถึง ทําไมดี หรือทําผิดแลวไมรับผิด