Page 46 - หนังสืองานพี่ป๋อม
P. 46
ออกบอกไม่ถูก อิอิ จากนั้นพี่ต๋องตบด้วยโค้กซึ่งแกบอกผมว่า แกแพ้น้ าเปล่าที่แวนคูเวอร์ต้อง
ดื่มโค้กซึ่งผมก็ไม่มั่นใจว่าที่นั่นมันเอาน้ าที่ไหนมาท าโค้ก 555
พอรับประทานอาหารเช้ากันเสร็จก็นัดพบกันที่หลังเวที 12 น. ซึ่งผมมองนาฬิกา
แล้วเพิ่ง 8 น.เศษ ยังว่างอีกหลาย จึงไปเดินเล่นทันที วันนี้พาผู้อ่านเข้าร้านซูเปอร์มาเก็ต ซึ่งมี
ของหลากหลายดี ผมซื้อเทปเปล่ายี่ห้ออะไรสักอย่างของอเมริกันจ าไม่ได้แล้วครับ ตอนนั้น
mp3 และระบบดิจิตอลซีดียังไม่พัฒนามากแค่เปิดแผ่นซีดีฟังกันแต่ยังไม่มีระบบบันทึก
ดิจิตอล ผมในฐานะนักระนาดเอกที่พ่อปื๊ดฝากฝังมากับครูบุญยงค์ต้องศึกษาวิชามากๆ เนื่อง
ด้วยรู้ว่าเป็นโอกาสทองของผมที่ได้ใกล้ชิดยอดคนจอมปี่พาทย์คนนี้ จึงซื้อเทปเปล่าที่ต้องใช้
อัดเสียงวิชาการปี่พาทย์ 2 โหล เหลือบไปเห็น ROOT BEER (อีกแล้วครับท่าน) จึงหยิบ
กระป๋องมันมาพินิจพิเคราะห์ จึงเห็นส่วนประกอบว่ามันเป็นเครื่องดื่มที่มีคุณค่ากว่าน้ าซาสี่ใน
บ้านเราแค่รสชาติอาจคล้ายกันแต่ส่วนประกอบของมันคือสุดยอดสมุนไพรแถบอเมริกาเหนือ
ว่าแล้วก็ซื้ออีก 12 กระป๋อง เหอๆๆ เอาไปแช่ตู้เย็นครับตู้เย็นมันโล่งๆ อิอิ อีกอย่างหนึ่งที่แจ่ม
แจ๋วมากคือขาหมูทั้งขาใหญ่ๆ เอามาท าแฮมแขวนโชว์ไว้ตามที่ขายพวกไส้กรอกซึ่งผมไม่เคย
เห็นที่ไหนเลยนอกจากแถบอเมริกาเหนือที่ต้องเป็นสไตล์คันทรี่หน่อยจึงจะพอเห็น (อีก3-4ปี
ต่อมาผมมาทัวร์อเมริกากับวงกังสดาลผมเห็นขาหมูแฮมแบบนี้อีกที่วอชิงตัน ดีซี) ผมซื้อขา
แฮมแบ่งหั่นชิ้นแว่นมาครึ่ง กก.มาลองลิ้มรสพอออกจากร้านขายผมก็ล้วงหยิบมาชิมทันที
อร่อยจัดเลยครับท่านผู้อ่าน แต่อย่าลืมนะตอนนั้นผมยังเด็กตอนนี้ไม่ท าแล้วครับแบบนั้น สั่ง
กินที่ร้านเลย 555 พอเอาขาหมูแฮม เบียร์(รู้ท) และเทปไปเก็บที่ห้องพักก็หยิบซาวด์อะเบ๊าท์
คู่ใจ หยิบเทปเพลงใส่หนึ่งตลับและเอาเทปเปล่าไปบันทึกเพลงจากครูยงค์อีกหนึ่งตลับเพลงที่
ใส่ลงฟังครั้งนั้นเป็นเพลงที่มีเนื้อร้องว่า “หากเราต้องจากกัน จะเป็นด้วยเหตุใด” ของศิลปิน
หน้าใหม่ผู้หนึ่งซึ่งผันตัวจากดารามาเป็นนักร้องซึ่งผมฟังแล้วชอบมากมายคิดล่วงหน้าไว้ว่า
คนๆ นี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ หลังจากนั้นไม่กี่ปีเจ้าของเพลงนั้นก็ดังระเบิดเถิดเทิงยาวนานมาถึง
ทุกวันนี้ไม่มีวี่แววจะตกเลย เขาผู้นั้นคือพี่เบิร์ด ธงไชย แม็คอินไตย์ ศิลปินหน้าใหม่ที่ผมหยิบ
ผลงานมาฟังระหว่างเดินทางไปเวทีแสดงที่แคนาดาในวันนั้น
ถึงเวทีก่อน11น.เสียอีก พบครูบุญยงค์นั่งคุยกับครูจ าเนียรหลังเวที ผมชงกาแฟให้
ครูทั้งสองคนละแก้ว ครูจ าเนียรเป็นอีกคนที่มีเมตตาต่อผมมากในภายหลังที่ผมไม่ได้ร่วมงาน
กับวงฟองน้ าแล้ว วันนั้นครูบุญยงค์เมตตาต่อเพลงเดี่ยวม้าย่อง 2ชั้น ชั้นเดียว ครึ่งชั้น จนครบ
เถาให้กับผมซึ่งผมต่ออัตรา 3 ชั้นมาจากครูก่อนแล้ว ผมไม่เคยเห็นใครใจเหมือนครูบุญยงค์
27
