Page 48 - หนังสืองานพี่ป๋อม

ทุ้มลูกมันๆ ออกมาให้ชาวต่างชาติได้ชม แต่มีอุบัติเหตุบางอย่างบนเวทีเนื่องด้วยฟองน้ าใช้

อุปกรณ์อีเล็กทรอนิคร่วมการแสดง มันเป็นซีเควนเซอร์รุ่นแรกๆ ในสมัยนั้นถือว่าไฮเทคมาก
พอถึงเพลงชุดเขมรที่มีเพลง เขมรพายเรือ อะไรพวกนั้น พอจังหวะเร็วขึ้นๆ เหมือนกับพี่ไก่กด
ควบคุมไม่ได้ ความเร็วเท่าตอนซ้อม คือประมาณ 120 บีทต่อนาที พอเล่นจริงเกิดความเร็วมัน
พุ่งไปถึง 160-170 บีท (พี่ไก่บอกหลังแสดง) เพราะขัดข้องทางเทคนิคบางประการ คราวนี้
พวกเล่นดนตรีสดบนเวทีก็ยุ่งละครับตัวใครตัวมัน วงฟองน้ าจะล่มหรือเปล่ามาติดตามกันต่อ
ตอนหน้าครับ (ใช้มุกนิยายไทย) ฮิฮิ

ตอนที่ 4 เกือบหลงทางในแวนคูเวอร์
ตอนนั้นทุกคนใจหายใจคว่ าเมื่อจังหวะเร็วพรวดไปถึงบีท 170 ขนาดนั้นซึ่งเป็นไป
ไม่ได้ที่จะเล่นกันต่อไป ผมกับพี่ต๋องอยู่แถวหน้าผมเห็นพี่ต๋องเป่าแบบหั่นแหลกเลยแว้ปไอเดีย
ขึ้นมา ผมเลยเข้าแจมกับพี่ต๋องด้วยการชักชวนพี่ต๋องผลัดกันโซโล่ในบีท85หรือครึ่งหนึ่งของ
170 ซึ่งก็ดูเข้าทีขึ้นมาซึ่งในขณะนั้นจังหวะริทึ่มบล๊อคก็ยังเดินในบีท170อยู่ ผมพยักพเยิดให้
ลุงพิณเล่นกลองไทยตามมาติดๆในบีท85 อ.บรู๊ซเริ่มเก๊ทไอเดีย หันไปพูดและส่งซิกอะไรกับพี่

ไก่ผมไม่แน่ใจแต่เสียงริทึ่มบล็อกค่อยๆเบาลงๆ เหลือแต่เครื่องสดแจมกันอย่างมันจัด และจบ
ลงโดยอ.บรู๊ซน าจบด้วยลูกบทแบบวงปี่พาทย์ไทย กลายเป็นจบพร้อมเพรียงเหลือเชื่อ คนดู
ปรบมือกันสนั่น บนเวทีพลอยปรบมือกันเองด้วยความใจหายใจคว่ า ถือว่าลึกซึ้งมาก
ส าหรับอ.บรู๊ซ เพลงต่อๆ มาก็แจ่มมากทีนี้ ไหลลื่นทีเดียว พอจบเพลงชุดสุโขทัยก็ถึงคิวผม
เดี่ยวระนาดเอก เอาละซิ หัวใจท าไมมันเต้นแรงขึ้นมาได้หว่า คิดได้ดังนั้นผมก็สูดหายใจแรงๆ
ตามสูตร ยกมือพนมไหว้นึกถึงครูบาอาจารย์ให้ช่วยกันตลอดรอดฝั่ง ตอนนั้นเสียงคุณอัมพร
พูดภาษาอังกฤษแนะน าตัวผมและเพลงที่ครูบุญยงค์แต่ง The next song is Dancing

Horse / Composted by /Mr. Boonyong Getkong ,the Leader of orchestra. หรือ
ม้าร านั่นเอง ผมเดี่ยวได้ลื่นไหลไม่มีติดขัด รวดเดียวจบ คนดูปรบมือซึ่งผมตอนนั้นหูอื้อไป แล้ว
หันไปยกมือไหว้ครูบุญยงค์ ผมจ าแววตาของครูตอนนั้นแม่นย าเลยดูมีความสุขยิ้มชื่นบานเลย
ทีเดียว แล้วก็ต่อด้วยเพลงเร็วที่อยู่ในชุดระบ าเริงอรุณ มันมาก จบโชว์ของวงไทยแลนด์คนดู
เข้ามาหลังเวทีหลายคนมาขอถ่ายรูปจับมือ ซึ่งผมก็พลอยได้รับความปลื้มปีตินั้นไปด้วย (มีสาว
สวยมาคุยด้วย 3 คนแน่ะครับ) เหอๆๆ คุยไปเรื่อยเปื่อย แต่โดนคนอื่นตัดหน้าคุยหมด ผมได้
แต่ยิ้มอายเพราะพูดไม่ค่อยรู้เรื่องกับเขาหรอกตอนนั้น 555 จนสาวๆ ว่ามะรืนนี้ซึ่งเป็นวันโชว์
สุดท้ายของเราเขาจะมาอีก นั่นแหละหนุ่มน้อยใหญ่จึงได้หันหลังกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อม

29