Page 44 - หนังสืองานพี่ป๋อม
P. 44
ญาติพี่น้องมาส่งผมแน่นขนัดราวกับว่าจะไปเรียนต่อแคนาดาเป็นปีๆ (ไป10 วันเอง อิอิ) สมัย
นั้นมีคล้องพวงมาลัยซะด้วย กรรมจริงๆ ผมตื่นเต้นชะมัด ด้วยยังเด็กนักและเป็นการขึ้น
เครื่องบินครั้งแรกพอตรวจพาสปอร์ตเสร็จได้บอร์ดดิ้งพาสผมก็ไปเดินเล่นในดิวตี้ฟรีสักพัก แต่
ไม่ได้ซื้ออะไรหรอกยังเด็กอยู่คับ ยังงก อิอิ พอสายการบินคาเธ่ย์ แปซิฟิคเรียกผู้โดยสารที่จะ
เดินทางไปฮ่องกงผมก็เดินตามครูๆ พี่ๆ ขึ้นเครื่องบินไป นั่นเป็นครั้งแรกของไอ้หนุ่มระนาด
เดินดินคนนี้ ที่มีวาสนาได้เดินทางออกนอกประเทศตั้งแต่เด็กน้อยคนนักที่ยังไม่มีบัตร
ประชาชนแล้วได้ไปแสดงดนตรีระดับนานาชาติ อันเป็นสิ่งที่ผมภูมิใจมากตลอดมา แต่ทั้งนี้
ทั้งนั้นถ้าพ่อปื๊ดไม่ส่งเสริมผม ครูบุญยงค์และอ.บรูซ ก็ไม่มีทางได้เห็นฝีมือของผมซึ่งบรรเลง
ระนาดอยู่ตามงานวัดต่างๆ เท่านั้นเอง
ตอนที่ 2 ปล่อยไก่ที่แวนคูเวอร์ (ลงเผยแพร่ 6 ม.ค. 53)
วงฟองน้ าเดินทางถึงแวนคูเวอร์หลังจากไปพักฮ่องกงมา 1 คืน(ดีจังเลยทริปนั้น ด้วย
ว่าสมัยนั้นต้องไปต่อเครื่องบินที่ฮ่องกง คิดไปแล้วก็คิดถึงสนามบินไคตั๊กอันไม่มีแล้ว ใน
ปัจจุบันนี้สนามบินสร้างใหม่ใช้ชื่อฮ่องกง แอร์พอร์ต) เมืองแวนคูเวอร์นี้เป็นเมืองส าคัญแห่ง
หนึ่งทางตะวันตกของแคนาดาทางทิศใต้ของเมืองนี้เป็นเขตติดต่อกับเมืองซีแอทเทิ่ลของ
สหรัฐอเมริกาครับ(ข้อมูลนี้มาทราบตอนโต อิอิ)ที่เมืองนี้ขนาดหน้าร้อนอากาศต่ ากว่า17 องศา
ตลอดเวลายิ่งกลางคืนยิ่งหนาวในคืนแรกผมนอนร้องไห้ด้วยความรู้สึกหลายอย่างในเวลา
เดียวกัน ทั้งดีใจ ตื่นเต้น คิดถึงบ้าน ปะปนยุ่งเหยิงกันไปหมด ในที่สุดก็หลับลงไปได้ ผมพัก
ร่วมห้องกับพี่ไก่ ไกรวัลย์ แต่เขาไม่ค่อยอยู่ห้องหรอกครับไปปรึกษางานดนตรีกับ อ.บรู๊ซ ผม
ตื่นมาก็จัดแจงอาบน้ าอาบท่า ทานอาหารเช้าและแต่งตัวชวนลุงพิณลงไปเดินเล่น โอ้โห วิว
แรกที่เห็นเมืองแวนคูเวอร์ตรงใกล้ที่พักนี้เป็นภาพที่แปลกตามากในบริเวณหลังที่พักนี้ เพราะ
เดินมาไม่นานนักก็มาถึงบริเวณขึ้นเนินด้วยเป็นเมืองสร้างบนภูเขา มองลงไปจากเมืองนี้ยืนอยู่
เห็นภูเขาสวยมีน้ าแข็งเกาะยอดเขาอย่างสวยงาม สวยจริงๆ ครับ ผมและลุงพิณ เรืองนนท์
เดินเก็บใบเมเปิ้ลมาหลายใบ ตอนเก็บสวยมากครับ พอมาถึงเมืองไทยแห้งแกร็กยังกะใบไม้
ตามบ้านเราธรรมดาๆ นี่เอง 555 อีกอย่างที่ตื่นตามากคือไดเอ็ทโค้ก (ปี พ.ศ. นั้นในเมืองไทย
ยังไม่มีครับ) และแล้วเรื่องฮาพลันบังเกิดเมื่อผมมองเห็นตู้กดน้ าดื่มต่างๆ ผมกดไดเอ็ท โค๊กมา
ดื่มทดลองแล้วเห็นค าว่า ROOT BEER ที่ตู้ราคาเท่ากับโค๊กที่ผมดื่มอยู่ ผมแว๊บนึกถึงครูบุญ
ยงค์ทันทีเพราะครูชอบดื่มแอกฮอลล์ผมเลยกดไปหลายกระป๋องเอาไปก านัลครูบุญยงค์ พอถึง
ที่พักผมก็จัดแจงแช่จนเย็นเจี๊ยบพอตกเย็นมีการซ้อมและซาวด์เช๊คที่เวทีแสดง ผมก็แอบส่งให้
25
