Page 130 - 33_LiryDram_2021

Zdegustowana, z cyklu O niej, 1984-89, montaż, fotografia czarno-biała, akryl
figury gimnastyczne). W póź- niejszym okresie rozwijała tę strategię. Własne ciało, najła- twiej dostępne, posłuszne i ule- głe, zastąpiło inne rzeźbiarskie tworzywo – gips, glinę, kamień, które z konieczności (chorowała na astmę) musiała porzucić. Wy- daje się, że odejście od rzeźby (od razu po dyplomie w pracow- ni Tadeusza Łodziany) na rzecz fotografii było decyzją nie tylko pragmatyczną, ale i artystycz- ną. Fotografia otwierała nowe możliwości, oferowała więcej niż rzeźba, przynajmniej ta tradycyj- nie rozumiana. Grunt do prze- kraczania tradycyjnej koncepcji rzeźby i otwarcia na inne me- dia i eksperymentowania z ni- mi stworzyła teoria i praktyka Oskara Hansena, z którą Teresa zapoznała się w czasie kilku lat studiów w jego pracowni. Jed- nym z istotnych komponentów jego koncepcji Formy Otwartej było przekierowanie uwagi na sam proces tworzenia, w którym fotografia, przede wszystkim ja- ko narzędzie dokumentacji, peł- niła kluczową rolę. Miało to też istotny wpływ na praktykę in- nych studentów Hansena – przy- wołajmy chociażby prace dyplo- mowe Zofii Kulik i Przemysława Kwieka, które polegały na foto- graficznej dokumentacji procesu transformacji rzeźby (Kwiek) czy pokazie slajdów potraktowanych jako rzeźba (Kulik).
VII, z cyklu O niej, 1967-78, fotografia czarno-biała, kolorowane, montaż lambda, druk na plexi
128 LiryDram październik–grudzień 2021