Page 179 - 36_LiryDram_2022

JAN GAJZLER to zapomniany suchedniowski poeta. Jego nieistniejący już drewniany dom znajdował się na terenie obecnego parku przy ulicy Bugaj, prawie naprzeciwko poczty.
Urodził się 4 maja 1891 roku
w Suchedniowie w średnio
sytuowanej rodzinie urzędniczej.
W latach 1904–1905
uczęszczał do Szkoły
Handlowej Edwarda Rontalera
w Warszawie, a następnie do kieleckiej Szkoły Handlowej (dzisiejsze Liceum Śniadeckiego), którą ukończył w 1910 roku. W wieku 15 lat napisał pierwszy wiersz o kamiennym pokutniku pod św. Krzyżem pt. Pokutnik. Przez dwa lata (1911-1913) studiował na wydziale filologicznym
i historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia przerwał z przyczyn materialnych. O jego przyszłości decydowali wówczas finansujący studia bracia przemysłowcy i oni spowodowali, że poetyzujący od dzieciństwa Jan został skierowany na naukę rolnictwa, jako dającą uczciwy chleb, i na posady ziemiańskich rządców. Tułał się potem Jan Gajzler po tych posadach
Dom Jana Gajzlera, Suchedniów, ul. Bugaj, 1976 r.
Z serii: Suchedniów – zdjęcia historyczne – archiwum Miejsko-Gminnej Biblioteki Publicznej im. Jana Pawła II w Suchedniowie
przez wiele lat swojego życia. Na dłużej pozostał dopiero
w majątku Zagórze koło Kłobucka pod Częstochową, gdzie przybył wraz z rodziną, którą w międzyczasie założył,
i gdzie – równocześnie z funkcją sekretarza nadleśnictwa – otrzymał posadę wykładowcy języka polskiego i literatury
w szkole dla leśniczych.
To właśnie tam, czyli od 1923 do 1935 roku, nastąpił czas jego
największej aktywności poetyckiej. Z tego okresu pochodzą jego wiersze Sonety świętokrzyskie, wiersze o tematyce religijnej oraz opowieści gwarowe m.in. O Świętym Buku co go ścion Tumek Łakumiec z Klonowa. Pierwsze wiersze poety zostały opublikowane w krakowskim czasopiśmie „Płomienie” w 1922 roku, a następnie w „Gazecie Kieleckiej” w 1925 roku, jak również w miesięczniku „Radostowa”. Publikowane
były również w specjalistycznym czasopiśmie – miesięczniku „Echa Leśne”. Twórczością Gajzlera zainteresował się Stefan Żeromski. W listopadzie 1925 roku Jan Gajzler otrzymał od pisarza własnoręcznie napisany i zaadresowany list. Jak
wynika z rodzinnych relacji, bo nie zachował się ani oryginał listu, ani jego odpis, treść zawierała słowa pochwały i gotowość przeczytania jeszcze czegoś z zaprezentowanej twórczości. List został nadany
13 listopada, dokładnie tydzień przed śmiercią Żeromskiego. Zachowała się jedynie koperta. Jan Gajzler zmarł 6 kwietnia 1940 roku w Suchedniowie
w wieku 49 lat z powodu choroby nowotworowej. Kilka miesięcy wcześniej, w 1939 roku pochował żonę Marię. Spoczął w Suchedniowie i jest pochowany na miejscowym cmentarzu.
lipiec–wrzesień 2022 LiryDram 177