Page 58 - โครงการ_Neat
P. 58
- 56 -
ค ำพิพำกษำฎีกำที่ 1795/2541 จําเลยเป็นธนาคารผู้รับฝากเงินเป็นอาชีพ
โดยหวังผลประโยชน์ ในการเอาเงินฝากของผู้ฝากไปแสวงหาผลประโยชน์
จะต้องใช้ความระมัดระวังและความรู้ความชํานาญ เป็นพิเศษตรวจสอบ
ลายมือชื่อผู้จ่ายว่าเหมือนลายมือชื่อที่ให้ตัวอย่างไว้แก่จําเลยหรือไม่ ฉะนั้น
เมื่อไม่ปรากฏ ว่าจําเลยได้ใช้ความระมัดระวังและความรู้ความชํานาญ
ดังกล่าวแต่อย่างใด การที่จําเลยได้จ่ายหรือหัก บัญชีเงินฝากของโจทก์ให้
บุคคลอื่นไปจึงถือได้ว่าเป็นความประมาทเลินเล่อของจําเลย
การฝากของในโรงแรม ผู้ควบคุมและจัดการโรงแรมหรือสถานที่
สําหรับบุคคลที่ประสงค์จะพัก ชั่วคราว เรียกว่า เจ้าสํานักโรงแรม บุคคลผู้
ที่มาพักอาศัยในโรงแรมหรือสถานที่ทํานองเดียวกันโดยเสียค่า พักอาศัย
เรียกว่า แขกอาศัย โดยกฎหมายว่า เจ้าสํานักโรงแรมต้องรับผิดในความสูญ
หายหรือบุบสลาย อย่างใดๆ ที่แขกอาศัยได้พามาโดยกฎหมายจํากัดความรับ
ผิดในทรัพย์สินมีค่า เช่น เงินตรา ธนบัตร ตั๋วเงิน อัญมณี หรือของมีค่าอื่นๆ
ไว้เพียง 500 บาท เว้นแต่ ได้บอกราคาของทรัพย์สินนั้นไว้ เจ้าสํานักโรงแรม
ต้องรับผิดตามราคาแห่งทรัพย์สินนั้นแม้ว่าบางโรงแรมจะมีข้อความยกเว้น
หรือจํากัดความรับผิดของ เจ้าของสํานัก กฎหมายกําหนดให้ข้อความลักษณะ
เช่นนี้เป็นโมฆะ เว้นแต่แขกอาศัยจะได้ตกลงเรื่องการ จํากัดความรับผิดชอบ
นั้นด้วย กรณีที่เจ้าสํานักโรงแรมไม่ต้องรับผิดชอบความสูญหายหรือบุบ
สลายที่เกิดขึ้นแก่ทรัพย์สินของ แขกอาศัย ได้แก่
1. เหตุสุดวิสัย เช่น เกิดแผ่นดินไหวทําให้ตึกโรงแรมถล่มพังทลายทับ
ทรัพย์สินของแขกอาศัย สูญหายหมด
2. สภาพแห่งทรัพย์นั้นเอง เช่น ของสด ของเน่าเสียง่าย
