Page 30 - De man die het nieuws voor wilde blijven

- Ja zei ik, de zoon van mevrouw Lescaut noemde het ‘de Beierse inrichting’. Ik heb hem een keer horen schreeuwen dat hij niet langer in dat fascistische huis wilde werken. De volgende dag werd alles in een vrachtauto geladen en het terrein afgereden.
- Zo, dat klinkt heftig.
- Nou, er zal wel iets gespeeld hebben. Het huis was in de oorlog gevorderd en misschien had Lescaut zijn inrichting een beetje te veel op zijn gasten afgestemd of misschien was het huis aantrekkelijk voor de Duitsers vanwege de inrichting, wie zal het zeggen?
- Dat laatste zou best kunnen, dat merkte ik ook toen ik met de oudere dorpsgenoten praatte, ze zijn niet allemaal even positief. Wel over mevrouw en haar zoon, maar niet over de vorige eigenaren.
- Na de herinrichting van de salon, is het hele huis onder handen genomen. Alle slaapkamers zijn opgeknapt, de badkamers vernieuwd. Ives en zijn vrouw hebben een goede smaak en zij trekken hier blijkbaar intussen aan de touwtjes.
- Ach, mevrouw heeft maar één zoon en ze is dol op haar Italiaanse schoondochter en kleinkinderen.
Ik huiverde, wat voor hem een teken was om op te staan, te groeten en het huis in te lopen.
*
In gedachten verzonken liep mevrouw Lescaut langs de bochtige trap naar beneden, toen ze zo schrok dat ze naar adem snakte.
- Oh, ik verwachtte u hier niet, ..... zoekt u iemand, vroeg ze, toen het tot haar doordrong dat Charles met een vergrootglas voor een foto stond.
Hij schrok ook, had haar niet aan horen komen, maar herstelde zich.
28