Page 34 - De man die het nieuws voor wilde blijven

winkel van de hele buurt. Op een hoek tussen twee toonbanken was een pilaar met daarop een schotel met moten zalm en tonijn. De dieproze, gelaagde structuur van de zalm en de rode kleur van de tonijn in het felle licht van de winkel. Hij staarde ernaar. Net een stilleven, dacht hij, stilleven? En alles is dood, vermoord nog wel. Nature morte was een beter woord. De man huiverde, de golf die uit zijn maag omhoog kwam verdrong zijn honger. Hij wist niet hoe snel hij de zaak moest verlaten. Weer op straat haalde hij opgelucht adem en nam de benen.
Pas in zijn stamcafé, bij het eerste biertje, realiseerde hij zich dat hij met drinken bijna niemand kwaad deed. Hij had geen keus.
32