Page 36 - De man die het nieuws voor wilde blijven

- Heb je water, vroeg hij tegen beter weten in, want iedereen had tegenwoordig een flesje water bij zich.
Met het water en later met zijn oor op de band, vond hij, na veel gepruts een heel klein gaatje. Voldaan keek hij naar het meisje dat verderop tegen een auto hing en strak naar haar telefoontje keek. Zij zag hem niet en daar had hij last van.
- Ja, zo leer je nooit wat, wees tenminste zo beleefd om te komen kijken.
- Beleeefd, wat is dat nou weer?
Toch ging ze iets rechter staan en wierp een blik in zijn richting. De ochtend was nog vochtig, de zomer dit jaar laat. Hij keek over het water van de haven en vroeg zich in stilte af wat beleefdheid was. Een niet te vertrouwen woord, beleefdheid. Beleefdheid was zo iets als aardig zijn omdat het moest, je had er eigenlijk niks aan.
- Nou dan niet, blijf dan maar stom. Graag had hij haar bruter de mond gesnoerd, maar hij kon niks bedenken.
Na een tijdje was de band hard. Hij controleerde het door de fiets een paar keer van twintig centimeter hoogte op de banden te laten stuiteren.
- Oké, je kunt weer.
- Laat maar, ik ga niet meer.
Nicolas zette de fiets op de standaard en ging naast haar staan.
- Het wordt dus niks meer vandaag, zei hij en tegelijkertijd vreesde hij de sfeer totaal verziekt te hebben. Maar het meisje zweeg. Meisjes zwegen vaak als volwassenen iets aan ze vroegen. Of ze zeiden ‘geen idee!’ en lachten er een beetje schamper bij. Ze leken zich niet te schamen voor hun domheid, ze vonden het wel sexy. Allemaal de schuld van de mediamaffia die dit gedrag als koket was gaan uitdragen. Hij had een programma gezien van een wicht dat
34