Page 37 - De man die het nieuws voor wilde blijven

echt niks wist en toch een celebrity werd, in Nederland heette zo iemand een BN’er.
Sinds gisteren was hij gevoeliger voor afwijzingen. Zijn uitgever had voor het eerst sinds acht jaar een opzet voor een boek afgewezen. Daartegen had hij zich niet gewapend. Te ijdel geworden? Het ergste was nog dat hij wist dat zijn redacteur gelijk had. De opzet was niet goed. Hij had het geschreven met de pest in zijn lijf, terwijl hij op het punt stond om weer eens een lief te verlaten. Hij hield van vrouwen die zich konden verweren en bedruipen, toch verliet hij ze na kortere of langere tijd, altijd. Wat zou er voor nodig zijn hem ergens te laten blijven? Een paar redenen had hij in de loop der jaren al afgevinkt. Een kind, een mooie vrouw, goede seks, alles was hem uiteindelijk gaan vervelen en had hem met kracht doen opstappen en verdwijnen. Eigenlijk hield hij erg van weglopen. Hij kon het goed.
Hij had te haastig geschreven en werd nu terecht afgewezen. Vervuld van woede en frustratie had hij zich gisteren na aankomst in de stad vol laten lopen, waarna hij in het plaatselijke ’Havenzicht’ de wasbak had vol gekotst. Het had hem opgelucht, een woord dat hij nu mooi en toepasselijk vond voor zijn situatie.
Zo stonden ze een tijdje en zwegen. De zon voelde iets warmer en de wind ook.
- Wat heb je vandaag voor lessen?
- Frans, ... van een hele stomme vent, ook nog lelijk. Hoe kunnen ze zo’n lelijke vent voor de klas zetten. Ik haat lelijke docenten. Wij moeten er de hele dag naar kijken, denken ze daar zelf nooit aan. Hij lachte.
- Jij zou dus alleen mooie mensen als docenten willen?
35