Page 35 - De man die het nieuws voor wilde blijven

Drie dagen in juni
Het begon met Nicolas V. die gekwetst was door zijn uitgever en in een crisis raakte die vierentwintig uur duurde. Nu stond hij, met een huid zo dun als van iemand die zes jaar gevangenschap achter de rug had, in de deuropening van een hotel in een middelgrote stad in Noord-Holland, volledig in de ban van zijn slechte conditie en dito adem. Het licht was hem te schel, zijn mond te droog, maar toch stapte hij over de drempel, terwijl hij zijn eerste sigaret opstak. Hoestend keek hij rond en zijn blik viel traag en troebel op een platte fietsband.
- Oh, nee, kreunde hij. Zijn hele rottige jeugd had hij zich beziggehouden met het plakken van slechte achterbanden, bijna elke dag, zomer en winter. Voor wegkijken was het te laat.
- Heb je plakspullen bij je, riep hij.
Het meisje gebaarde nijdig dat hij zich nergens mee moest bemoeien, ze wuifde hem gewoon weg. Vijf stappen verder stopte ze en vouwde haar lijf over het hoge stuur.
- Heb je plakspullen of niet?
- Ja,.... maar ik kan het niet.
- Zal ik je helpen?
Hij moest een beetje om haar lachen. Wat hij zag was een dikkig grietje met een veel te grote fiets. Wat moesten die meiden toch met die omafietsen met voorop grote kratten in de gemeenste kleuren. Ze leken wel op slagersjongens. Die waren vroeger niet te benijden met die zware maanden voorop. Nu deden ze het voor de lol. Nicolas greep de fiets en zette het onmogelijke ding op het zadel en het stuur. Hij liet het achterwiel draaien.
33