Page 51 - De man die het nieuws voor wilde blijven

hadden zijn gemoedstoestand wel zoveel beïnvloed dat hij zich niet kon laten verrassen door zijn eigen verbeeldingskracht. Pijn werkte duidelijk contraproductief, zijn lijf bleef te veel aanwezig en leidde hem af. Vaak moest hij zijn werk onderbreken voor een periode van rusten. Dat deed hij dan op de bank voor de deuren naar de tuin. Hij wilde maar kon de werkelijkheid niet meer ontvluchten, wat tot grote neerslachtigheid leidde.
Twee maanden geleden was zijn uitgever in het ziekenhuis geweest. Hij had hem gevraagd of hij nog wist op welke leeftijd hij zich voor het eerst schrijver voelde en met die vraag, waar hij toen geen antwoord op wist, was hij naar zijn huisje vertrokken. Was zijn uitgever nu ook zijn therapeut geworden, of bereidde hij een necrologie over hem voor? Maar de vraag intrigeerde hem en hij kwam erop uit dat hij rond zijn tiende verjaardag wel zo ongeveer wist dat hij iets met schrijven wilde. Waarom toen? Kenden zijn ouders schrijvers en maakte hij daar kennis mee? Onderweg naar hier had hij geprobeerd erover na te denken, maar hij realiseerde zich dat hij te weinig materiaal zoals brieven en foto’s bij de hand had om zijn herinneringen op te roepen. Met wie zou hij kunnen praten? Zijn zuster had hij heel lang niet gezien en zijn ouders waren lang geleden gestorven.
Op welke leeftijd?
Toen hij acht was, kon hij een gedicht opzeggen, zijn ouders hadden luid geapplaudisseerd en het hem vaak bij gelegenheden laten herhalen. Iedereen beaamde dat hij op zijn grootvader leek en steeds meer zou gaan lijken. Zijn grootvader die dichter was en daar enige roem mee binnenhaalde, maar dichter was hij niet geworden. Verder dan het opzeggen van een door een ander geschreven gedicht kwam hij nooit. Wanneer had hij voor het eerst
49