Page 49 - De man die het nieuws voor wilde blijven

omdat hij ervandoor was gegaan en hen in kommervolle narigheid had achtergelaten.
In plaats van het uit te schreeuwen, huilde hij toen hij zijn zoon zag. - Pa, je ligt er goed bij, was het eerste wat Freddie, iets te hard, zei en toen, je wordt goed verzorgd zo te zien.
- Jongen, je vader zit er helemaal doorheen hier, ik weet me geen raad.
- Kop op zeg, straks als je weer loopt, dan ziet alles er weer beter uit.
- Ja, áls ik weer loop, maar als ik niet loop, wat dan?
- Hebben ze al een plan met je?
- Wie bedoel je?
- Nou, hier, de mensen hier, hebben die al een plan met je?
- Ik hoef geen plan van een ander, ik wil een eigen plan.
- Nou ga je gang, zei zijn zoon die er alweer helemaal klaar mee was.
Zo zaten ze nog even toen zijn zoon alweer weg moest, iets belangrijks met een klant en een fotoshoot, een woord waar Simon een geweldige hekel aan had, maar hij zweeg.
De rest van de middag lag hij zonder gedachten plat op zijn rug en ademde rustig in en uit, in en uit, in en uit, tot hij in slaap viel en heerlijk droomde. Dat werkte dus nog.
Nu was hij op de goede weg, zo heette dat hier in de revalidatiekliniek, de goede weg. Wat was dat vroeger dan, voor zijn ongeluk, was dat de slechte weg, was hij al die tijd op de slechte weg geweest? Hij zat op de rand van zijn bed en bungelde wat met zijn slappe witte benen vol met vurige littekens.
47