Page 68 - De man die het nieuws voor wilde blijven

- Ach, dat vind ik heel akelig voor hem, meneer.
- Ja, dat is heel akelig, maar je kent me, ik heb een oplossing gevonden.
- Fijn, meneer.
- Ik geef hem namelijk jouw baan. Je weet, hij is afgestudeerd ingenieur en jouw baan past hem precies.
- Meneer, u geeft uw zoon mijn baan? En wat ga ik doen?
- Ik dacht er goed aan te doen je te vragen om je oude functie van reiziger weer op te pakken. Je was daar altijd heel goed in en je hebt in ieder geval nog werk, want zoals je weet zijn de tijden slecht.
Swollo zat als verdoofd in de stoel tegenover de eigenaar en probeerde houvast te vinden, wat totaal niet lukte.
- Je kunt als standplaats Amsterdam krijgen, want als ik me niet vergis kwam je daar toch oorspronkelijk vandaan.
Zonder een geluid te maken stond hij op en gaf de ander een hand.
- Het ga je goed, beste man, zei de baas ten afscheid. En dat was het.
Op weg naar de uitgang van de fabriek herleefde bij Swollo een gevoel dat hem van jongs af aan had beheerst en dat pas sinds enkele jaren iets minder was geworden. Nu was het terug en heftiger dan ooit. Hij voelde zich verschrikkelijk te kort gedaan en tot alles in staat. Maar hij deed niets.
De dochter van de kaasboer legde de onderkant van haar schort op de toonbank en liet haar vader daar de kaas opleggen. Ze greep de punten van het schort en zo liep ze met de kaas tegen haar lijf door de Damstraat, de hoek om richting het grote hotel, maar niet door de voordeur, nee dat mocht ze niet. In de Sint Jansstraat was de ingang voor de leveranciers. Ze schopte met haar voet tegen de
66