Page 83 - Echte wiskunde

Echte Wiskunde 71
integraal-rekening. Hij begon een studie over de residu-rekening in 1826 in het boek Sur un nouveau genre de calcul analogue au calcul infinitésimal en in 1829 definieerde hij in Leçons sur le Calcul Différentiel voor de eerste keer een complexe functie van een complexe variabele.
In 1818, toen in Frankrijk zijn naam als wiskundige gevestigd was trouwde hij Aloise de Bure. Ze kregen twee dochters
Cauchy had niet bepaald goede relaties met ander wetenschappers. Zijn onwrikbare katholieke gezichtspunten hadden hem betrokken bij een conflict van de Jesuïten met de Academie van Wetenschappen. Hij schuwde ook religie niet in zijn wetenschappelijk werk, bijvoorbeeld toen hij in 1824 een oordeel moest geven over een werk betreffende de theorie over het licht, waarbij hij de schrijver aanviel op zijn opvatting dat Newton niet had geloofd dat mensen een ziel hadden. Een journalist schreef toen: het is zeker merkwaardig te zien hoe iemand van de Academie de respectabele taak van een missionaris op zich lijkt te nemen om voor de heidenen te preken.
Een voorbeeld hoe Cauchy zijn collega’s behandelde wordt gegeven door Poncelet, wiens werk over projectieve meetkunde, in 1820, door Cauchy bekritiseerd was. ...ik kreeg de kans mijn al te rigide beoordelaar bij zijn huis te- gen te komen, net toen hij naar buiten kwam. ...Gedurende deze heel korte en snelle wandeling, merkte ik op dat ik als wetenschapper op geen enkele manier zijn achting of waardering had verworven ...zonder me nog iets te laten zeggen, liep hij abrupt weg, alleen zeggend dat in een vol- gende publicatie van zijn Leçons à l’École Polytechnique volgens hem ‘de kwestie op een juiste wijze uitgezocht zou zijn’.
Figuur 2.5: Augustin Cauchy
In deze periode behandelde hij ook het werk van Galois en Abel niet op correcte wijze. Abel, die het Institute in 1826 bezocht, schreef over hem: Cauchy is gek en er niets wat voor hem gedaan kan worden, alhoewel, op dit ogenblik hij de enige is die weet hoe wiskunde beoefend moet worden.
In [1] zegt Belhoste: Toen op 6 april 1829 Abel zo ontijdig overleed, had Cauchy nog geen beoordeling gegeven van het artikel uit 1826, ondanks diverse protesten van Legendre. De beoor- deling die hij uiteindelijk, op 29 juni 1829, gaf was haastwerk, kwaadaardig en oppervlakkig, zowel zijn eigen kwaliteiten als het werkelijk belang van de stukken die hij had beoordeeld onwaardig.
Door de politieke gebeurtenissen in 1830 en omdat de jaren van hard werken hun tol hadden geëist besloot Cauchy een tijdje te stoppen. Hij vertrok na de juli-revolutie, in september 1830, uit Parijs en hij verbleef korte tijd in Zwitserland. Daar hielp hij enthousiast mee aan het op- richten van de Zwitserse Academie, maar het project viel in duigen omdat het door de politieke ontwikkelingen werd ingehaald.
De politieke gebeurtenissen in Frankrijk hielden in dat Cauchy nu een eed van trouw zou moeten zweren aan het nieuwe regime, en toen hij niet naar Parijs terugkeerde om dat te doen verloor hij daar al zijn posities. In 1831 ging Cauchy naar Turijn en na enge tijd nam hij het aanbod aan van de koning van Piedmont voor een leerstoel in de theoretische fysica. Vanaf 1832 gaf hij les in Turijn. Menabrea woonde deze lessen in Turijn bij en hij scheef dat die lessen erg verward waren en plotseling van het ene idee naar het andere oversprongen, van de ene formule