Page 31 - Vroege Herinneringen

voor een grootse ontvangst. Dat was nu een beetje in het water gevallen door mijn haast om thuis te komen. Ik had er geen spijt van dat ik dat was misgelo- pen. Wat ik wel vervelend vond, was dat zij direct na mijn telefoontje Henny uit Arnhem gebeld had dat ik thuis zou komen. Die kwam prompt de volgende dag. Wat kon ik doen? Elke dag was ons huis stampvol met familie, vrienden en ken- nissen. Het comité had mij dan maar 'thuis' ontvangen, met toespraken en een envelop met een fiks bedrag, inclusief de inzamellijsten waarop nauwkeurig ie- der bedragje, gegeven door wie, vermeld stond. Henny was geïnstalleerd bij een tante. Het hinderde mij dat ik haar aan iedereen moest voorstellen als mijn vriendin. Na een weekje had ik daar genoeg van en zette haar op de trein naar Arnhem. Waar ik mij trouwens een paar dagen in het hospitaal moest melden.
‘Kerngezond’
Bij aankomst in het hospitaal werd ik toch voor observatie in bed gestopt. Na een paar dagen van onderzoek kreeg ik de uitslag te horen. De meeste schade was aangericht door een scherf, ongeveer zo groot als een pruimepit.
Deze scherf had links in mijn borst een stuk rib weggeslagen, was dwars door mijn linkerlong gegaan en was aan de linkerkant van mijn wervelkolom ter hoogte van de zevende wervel blijven steken. Volgens de dokters was het een wonder dat ik het overleefd had. De scherf moest blijven zitten. Weghalen zou een te grote en te riskante ingreep betekenen. Ze legden mij uit dat het niet uit- gesloten was dat als de scherf ging wandelen het voor mij zeer ernstige gevolgen zou kunnen hebben. In het ernstigste geval totale verlamming. Ze ad- viseerden mij om een zeer rustig leven te leiden. Ik wilde toch zo snel mogelijk het hospitaal uit en vroeg ontslag. Dat werd mij ten zeerste ontraden, maar ik zette toch door en mocht alleen weg als ik een verklaring ondertekende dat ik op eigen verzoek ontslag nam en het hospitaal vrijwaarde voor alle eventuele gevolgen. Ik tekende, was vrij man en ging zo snel mogelijk naar huis waar ik mijn ouders vertelde kerngezond te zijn en niets meer mankeerde.
29