Page 36 - Vroege Herinneringen
P. 36
Het leven daar
was zeer gedisci-
plineerd. Elke dag
verplicht zwem-
men en sporten
en massage.
Omdat mijn wond
maar niet dicht
wilde, moest ik
elke morgen bij
dr. Kroon op rap-
port komen, die
dan met pincetten
in de wond peu-
terde en er
vanalles uithaalde,
van hechtingen tot
stukjes verbandgaas, enz. Dat was geen pretje en als ik op de tafel lag, drupte het zweet onder mijn armen vandaan op de grond.
Trouwen
Ik mocht nog steeds niet naar huis, maar kreeg in juli veertien dagen verlof om te trouwen. Ik kreeg verband en pleisters mee om elke dag te verbinden. Ons woninkje was klaar. Op 16 juli stapte ik met Jopie naar het stadhuis. Wij waren lopend, netjes aangekleed liepen wij door de Vijzelstraat en een melkventer met handkar riep tegen ons: “Wel gefeliciteerd hoor!” Daar waren we zeer verbaasd over. Het trouwen ging met een grote groep kosteloos tegelijk. Van alle echtpa- ren werden de namen en leeftijden opgelezen. Het leek wel of er op die dag alleen maar oude mensen trouwden. Toen wij aan de beurt waren, las de man op “Johanna Christina Leder”, pauzeerde een moment “oud 16 jaar.” Een licht gemurmel in de zaal. Ons woninkje was ingericht. De wieg en babyuitzet was klaar. Ik moest weer terug naar Kareol.
Herstellingsoord Kareol
34
