Page 42 - Vroege Herinneringen

Mijn zoon
Maar daar kwam verandering in. Op 18 januari werd mijn zoon geboren! Wij noemden hem Christiaan naar de vader van mijn vrouw, Kick was zijn roep- naam. Hij was een flinke gezonde baby en woog bij zijn geboorte acht pond, drie ons, wat ook mijn geboortegewicht was.
In '43 was dat een uitzondering, verreweg de meeste baby’s wogen bij geboorte vier à vijf pond.
Huis van Bewaring
Tijdens dat mijn vrouw in het ziekenhuis lag, had ik een oom, die een loodgie- tersbedrijf in de Jekerstraat had, gesproken die een klus voor mij had. Ik had wel vaker voor hem gewerkt en kon het zeer goed met hem vinden. Deze keer had hij mijn hulp nodig om wat spullen van een Joodse vriend van hem, die door de Duitsers was weggehaald, op te halen en voor de man in bewaring te ne- men. Hij had de sleutels van het huis en het was vlak naast zijn werkplaats dus het was een fluitje van een cent. Natuurlijk hielp ik hem. Een paar dagen later, mijn vrouw was net thuis met de baby, werd ik gearresteerd en direct doorgracht naar de Duitse afdeling van het Huis van Bewaring, Amstelveense weg. Mijn oom was daar al. Achteraf bleek dat een foute buurman ons verraden had. Hoe dan ook, deze keer hielp mijn ausweis niet, ik was de sigaar. Ik werd kort ge- hoord of ik inderdaad had deelgenomen aan het weghalen van de goederen en moest dat toegeven en werd opgeborgen in een eenpersoons cel waar zich al vijf arrestanten bevonden. Ik maakte mij verschrikkelijk veel zorgen over mijn vrouw die er nu alleen voor stond met twee kleine kinderen. Maar ik hoopte dat het van korte duur zou zijn en dat ik wel gauw vrij zou komen. Het verblijf in de cel was verschrikkelijk. Ik maakte kennis met de mannen die er al een tijdje za- ten opgesloten en aan een kant blij waren van mij te horen hoe het buiten was. Aan de andere kant vonden ze het zeer vervelend om nu met z'n zessen in een cel van twee bij vier meter te zitten, wat ook niet te doen was. Het eten was mi- nimaal en slechts de boterham, die we voor ontbijt en lunch kregen, werd door hun in zeer kleine stukjes verdeeld en met een luciferhoutje opgeprikt en zo langzaam mogelijk opgegeten. De conversatie voor zover die er was, ging hoofdzakelijk over eten.
40