Page 126 - In de ban van bloedstolling

in de stolling. Als gevolg van deze ontdekkingen ontstond een nieuw stollingsmodel. De werking van de stollingsenzymen X en IX worden in dit model geregisseerd met behulp van de noodzakelijke cofactoren – factoren V en VIII. Dit begrip van de hemostase als complex en delicaat reguleringssysteem met elkaar beïnvloedende onderdelen zou daarna keer op keer nog bevestigd worden.
Met de oprichting van het Leids Laboratorium voor Cardiobio- chemie in 1969 kreeg de biochemie een vaste plek in het stol- lingsonderzoek aan de Universiteit. Datzelfde jaar werd Hem- ker benoemd tot lector met de opdracht onderwijs te geven in de Interne Geneeskunde, in het bijzonder de biochemie van hart- en vaatziekten.
Hemker had inmiddels naam gemaakt in de internationale stollingswereld en zette een omvangrijk netwerk van contacten op. Hij bezocht Macfarlane en Biggs in Oxford en de afdeling biofysica in het Amerikaanse Buffalo. Daarvoor was hij al afge- reisd naar Parijs om samen te werken met een Franse autoriteit op het gebied van stollingsonderzoek – Jean-Pierre Soulier. Ook correspondeerde hij met Leo Vroman die in de Verenig- de Staten onderzoek deed naar de interactie tussen bloed en oppervlakken. Verder onderhield Hemker contact met Zwitser- se onderzoekers zoals Loeligers voormaling leermeester Kol- ler. In 1964 organiseerde Hemker een samenwerkingsverband met de laboratoria in Basel, Parijs en Leiden in de eerste ’Ren- contre Triangulaire’.
102