Page 157 - In de ban van bloedstolling

Brakman en fibrinolyse als spiegelbeeld van de stolling
In 1965 werd het Gaubius Instituut, dat
vernoemd is naar de 18e eeuwse Leidse
hoogleraar schei- en geneeskunde Hië-
ronymus Gaubius (1705 - 1780), aan de
Universiteit Leiden opgericht op het ini-
tiatief van hoogleraar Fysische Chemie
Frits Böttcher als multidisciplinair me-
dische onderzoeksinstelling. Aanvanke-
lijk richtte het instituut zich uitsluitend
op onderzoek naar lipiden in het ka-
der van atherosclerose en trombose. Er
werd een balans tussen toegepaste en fundamentele weten- schap gezocht door samen te werken met TNO, het Leidse Universitair Medisch Centrum en academische ziekenhuizen in binnen- en buitenland. Fysisch chemisch onderzoek van de bloedstolling werd daardoor vaak direct gekoppeld aan klini- sche toepassingen.
Na Böttcher’s vertrek in 1967 kwam onder leiding van de arts Pieter Brakman, leerling van zowel Van Creveld als Astrup, de fibrinolyse meer in de belangstelling van het instituut te staan. Brakmans interesse ging, net als bij Astrup met wie hij tien jaar lang in Kopenhagen en Washington DC onderzoek had gedaan, uit naar t-PA – het lichaamseigen enzym dat Astrup had ontdekt en waarmee nieuwe mogelijkheden ontstonden voor de behandeling van trombose. Vanaf de jaren zeventig werd dan ook onderzoek gedaan naar fibrinolyse activeren- de en remmende mechanismen. Cees Kluft bestudeerde fi-
133
Gaubius