Page 159 - In de ban van bloedstolling

naal in hoog aanzien stond, trok Rijken eind jaren zeventig aan om zijn expertise in te zetten voor de toepassing van t-PA. Hier ontwikkelde zich een onderzoekslijn die van enorme betekenis zou blijken voor de behandeling van trombose.
Leuven: de activering en remming van plasmine
In 1957 zette internist Marc Verstraete het hematologisch labo- ratorium op aan de Katholieke Universiteit Leuven. Daar richtte het onderzoek zich net name op het fysiologische proces waar- voor hij belangstelling had: het oplossen van stolsels.
Al in de jaren vijftig raakte hij gefasci-
neerd door de studies naar de fibrino-
lyse die toentertijd in de Verenigde Sta-
ten met urokinase en streptokinase wer-
den gedaan. Hij verrichtte vervolgens
zelf vanaf de jaren zestig onderzoek naar
de biochemische en klinische effecten
van trombolytica – eerst in vitro, toen
bij proefdieren en uiteindelijk bij pati-
ënten met een hartinfarct. Deze studies
van Verstraete’s vakgroep leverden be-
langrijke resultaten op waarmee gezag- hebbende schema’s voor de behande-
ling met trombolytica konden worden opgesteld.
Daarnaast maakte de Belgische vakgroep met het onderzoek naar de mechanismen van plasminogeenactivering in korte tijd vooruitgang bij de opheldering van de fysiologische regule- ring van de fibrinolyse. Zijn pupil Désiré Collen was in 1976
135
Marc Verstraete