Page 184 - In de ban van bloedstolling

zijde van de prop veranderden de bloedplaatjes in lege hul- zen, nadat de inhoud door de gaten in het membraan naar buiten was gestroomd. De vervlochten bloedplaatjes namen een ronde vorm aan en in de ruimte tussen de lege plaatjes konden dikke fibrinevezels worden waargenomen. De bloed- plaatjesprop bleek zo te worden vervangen door een fibrine- massa, die de wond stevig afdichtte.
Deze structuurstudies markeerde het begin van een snel groei- ende reputatie van de onderzoeksgroep in Utrecht. De vak- groep was tot die tijd internationaal nog nauwelijks zichtbaar en gepromoveerden gingen vaak, geheel in de traditie van Jordan, als clinici in andere ziekenhuizen werken. Net als Van Deenen wilde Sixma echter zijn beste medewerkers behou- den en werkte daarbij aan een internationaal netwerk door zijn mensen tijdelijk uit te zenden naar excellente onderzoeksgroe- pen in het buitenland.
Akkerman en de aggregatie van bloedplaatjes
Een van die medewerkers was Jan Willem Akkerman – een bi- oloog die als tweede bijvak hematologie had gekozen. Hij be- gon in 1971 als biochemicus in Sixma’s laboratorium en speci- aliseerde zich in experimenten waarbij de effecten van stoffen en condities op het functioneren van bloedplaatjes werden be- studeerd. Een van die belangrijkste functies was het activeren en samenklonteren van bloedplaatjes door middel van recep- toren.
160