Page 196 - In de ban van bloedstolling

Toch bleef er onduidelijkheid over de relatie tussen de VWF en factor VIII. Sommige onderzoekers suggereerden dat de VWF een voorloper van factor VIII is, die op de een of andere manier wordt geactiveerd of afgesplitst van factor VIII. Ande- ren stelden het twee afzonderlijke eiwitten betrof, die samen als complex in het bloed voorkomen. In de jaren tachtig maakte de onderzoeksgroep rond Van Mourik in Amsterdam gebruik van kloneringstechnologie waarna er geen twijfel meer bestond: dankzij onderzoek met recombinant-DNA kwam onomstotelijk vast te staan dat de VWF als apart beschermeiwit van factor VIII optreed en van een ander gen afkomstig is.
Het CLB, de klonering van VWF en de vaatwand
Het succesverhaal van onderzoek naar de VWF werd ook voortgezet in Amsterdam op het Centraal Laboratorium van de Bloedtransfusiedienst (CLB) waar Van Mourik eind jaren ze- ventig was gaan werken. Begin jaren tachtig had Van Mouriks CLB Hans Pannekoek gevraagd naar Amsterdam te komen om daar een moleculair biologisch lab op te zetten en de gene- tische oorsprong van de VWF op te sporen. Na zijn studie bi- ochemie in Amsterdam en promotie bij TNO in Leiden werd Pannekoek al snel een van de experts op het gebied van klo- neringstechnieken In Nederland.
172