Page 119 - Bloedstollig en bloedingsneiging

VIII. Jan Wouter ten Cate als erflater 107
Foto VIII.3
Cas Kortmann geconcentreerd aan het pipetteren tijdens een opleiding bij KabiVitrum in Zweden (n.d.) (collectie C. Kortmann)
bloedingen door leverinsufficiëntie, maar bij wie tegelijkertijd ook diffuse intravasale stolling (disseminated intravascular coagulation, DIC) voorkwam. Deze patiënten werden op effec- tieve wijze behandeld met het humane antitrombine-III concentraat. Vervolgens werden aan de patiënten protrombinecomplex en bloedplaatjessuspensies toegediend, welke resulteerden in een normale hemostase die aanhield tijdens daaropvolgende operatie. De resultaten werden in The Lancet gepubliceerd31 en het verschijnen ervan werd gevierd met een uitgebreid diner ten huize van JW. Twee jaar later zou Hans Schipper op het onderwerp promoveren.32
Dit voorbeeld is representatief voor hoe JW zijn afdeling van het Wilhelmina Gasthuis aanstuurde. Meerdere thema’s worden ermee geïllustreerd. Ten eerste was hij altijd op zoek naar technieken waarmee klinische situaties onderzocht konden worden zonder dat de tech- niek een doel op zich werd. Ten tweede was het bedrijven van wetenschap vooral ook een sociaal gebeuren, en om banden te smeden moest je zaken organiseren waarbij (enig) spek- takel niet werd geschuwd. Deze twee aspecten kwamen bijvoorbeeld bij elkaar bij de organi- satie van de Amsterdamse stollingssymposia, afgekort tot AMSTOL. Ten Cate en Kortmann waren de kartrekkers van deze tweejaarlijkse symposia. De dochters van Kortmann hielpen mee door bij de AMSTOL Symposia achter de balie van de KabiVitrum-stand te staan. Na elk symposium werd er een feest gegeven voor de medewerkers van Ten Cates afdeling en de presentatoren. Maar dat feest moest dan wel iets speciaals zijn; er moest naderhand over gesproken worden. Zo werd eens het eiland Pampus bij Amsterdam aangedaan voor een feest nog voordat het ‘beroemd’ werd als kunstenaarseiland. Verse Katwijker haring maakte grote indruk op de buitenlandse gasten.