Page 155 - Bloedstollig en bloedingsneiging
P. 155
X. Mochtar, Van Mourik en Bouma 143
Foto X.5
500ste zuivering van factor VIII in het laboratorium van I.A. Mochtar (links), met Jan van Mourik (midden) en Pieter Bolhuis (rechts) in mei 1973
experimenten. Bouma nam contact op met Dodds en hij ging er met een zuiver factor VIII- preparaat naar toe. Daar konden ze laten zien dat de verlengde bloedingstijd bij honden met de ziekte van von Willebrand werd gecorrigeerd door het Van Mourik / Mochtar-preparaat. Het meten van de bloedingstijd werd uitgevoerd door Phil Webster, een tandarts, die de techniek voor de bloedingstijd had ontwikkeld.
Phil Webster was speciaal overgekomen naar Albany vanuit Chapel Hill. In laatstgenoem- de plaats had Kenneth M. Brinkhous (1908-2000) in 1947 een kolonie gevestigd van honden met hemofilie A en honden met hemofilie B alsmede een kolonie van zwijnen met de ziekte van von Willebrand.30 De behandeling van hemofilie bij de mens ging gelijk op met de behan- deling van die ziekte bij honden. Deze dieren vormen een goed model voor de ziekte bij de mens om dat zij op dezelfde plaatsen bloedingen vertonen. Zij maakten dankbaar gebruik van dit model bij het ontwikkelen van een factor VIII-preparaat volgens hun zogeheten glycine- methode. De al genoemde Phil Webster was betrokken bij het isoleren van een glycine factor VIII-preparaat uit menselijk plasma.31
Bij de test werd een klein bloedvat aangesneden en met behulp van een microscoop werd de tijd bepaald totdat de bloeding was gestopt. De correctie van de bloedingstijd door het fac- tor VIII-preparaat was voor Bouma en Van Mourik hét bewijs dat ze met de von Willebrand- factor te maken hadden. De eindconclusie was dat factor VIII en de von Willebrand-factor één en hetzelfde eiwit waren òf een complex van twee verschillende eiwitten. Dit laatste bleek uit- eindelijk het geval te zijn. De opheldering daarvan zou echter nog jaren spannend onderzoeks- werk met zich meebrengen, zowel in Utrecht en Amsterdam als voor andere wetenschappers elders in de wereld.32
De experimenten waren niet helemaal een succes omdat er onder de replicatie-experi-