Page 156 - Bloedstollig en bloedingsneiging

144 Bloedstolling en bloedingsneiging
menten één afwijkende waarneming zat, en ze werden daarom uiteindelijk niet gepubliceerd. Maar ze hadden Bouma en Van Mourik wel overtuigd van het feit dat zij de von Willebrand- factor als mogelijk ‘therapeuticum’ op het spoor waren. De speurtocht naar de aard van von Willebrand-factor en de relatie daarvan met factor VIII leverde de twee jonge promovendi elk hun proefschrift op, ofschoon ze er nog even over dachten om gezamenlijk één proefschrift te schrijven.33 Ze stonden in één keer op de kaart en dat nog wel in hun promotietijd.
X.4 Internationale erkenning
Het onderzoek naar factor VIII en von Willebrand-factor leverde Bouma en Van Mourik ook toegang tot internationale netwerken.34 Bouma werd in 1972 uitgenodigd door Kenneth M. Brinkhous om in Washington op het congres van de International Society on Thrombosis and Haemostasis (ISTH) een lezing te houden en om in 1974 op een Gordon Conference in Andover (New Hampshire) te spreken. Indertijd waren dat nog relatief kleine congressen met telkens één sessie tegelijkertijd of hoogstens nog een tweede parallelle sessie. Het aantal deelnemers, zo herinnert Bouma zich, was circa 500 bij het ISTH-congres en een 120-tal bij de Gordon Conference. Uitgenodigd worden betekende dus wel wat!
Foto X.6
Gordon Research Conference, Proctor Academy, Andover, N.H. - Hemostasis, Aaron J. Marcus, chairman, Kenneth C. Robbins, vice-chairman, June 10-14, 1974
Nadat de storm rond de identificatie van FVIII / vWF was gaan liggen werd Bouma be- noemd tot hoofd van het Laboratorium Hematologie van het AZU om vanuit die positie de integratie van het stollingslab en de werkgroep hemostase onder het hematologielaboratorium te laten vallen. Die integratie was Bouma’s eerste klus. Aldus kwam in Utrecht een integra- tie van de hemostase en trombose enerzijds en de hematologie anderzijds tot stand. Bouma daarover: ‘Zoiets zag je elders niet vaak gebeuren!’35