Page 330 - Bloedstollig en bloedingsneiging

318 Bloedstolling en bloedingsneiging Foto XIX.3
Suzette Béguin en Coen Hemker, Parijs 198510 (collectie H.C. Hemker)
XIX.3 Suzette Béguin: Lost in translation
In de ogen van Hemker had zijn samenwerking met Béguin het voordeel dat hij zich langs die weg kon ontdoen van de beperktheid van zijn oude biochemische ‘paradigma’. Maar zijn Maastrichtse collegae biochemici zagen geen enkele aanleiding om hem in die paradigma- transformatie te volgen. Voor hen voldeed het biochemisch onderzoeksprogramma van het isoleren van componenten en het (kinetisch) bestuderen van cascades en cycli nog steeds. Hun resultaten werden in de meest vooraanstaande biochemische tijdschriften gepubliceerd. Waarom een wedstrijd verlaten waarin zij tot de favorieten behoorden?
De afwijzing van de biologische aanpak betekende ook een afwijzing van Béguin als per- soon. Bovendien was het biochemisch laboratorium van de Maastrichtse universiteit in die tijd een mannenbolwerk. Geen gemakkelijk te nemen fort voor een vrouw, klein van gestal- te, en ‘biologiste’ alsmede protegé van de hoogleraar waarvan werd verwacht dat die een bestuurscarrière zou volgen na onverwacht van een ernstige ziekte hersteld te zijn.
In de film Lost in translation speelt de vermaarde filmster Bill Murray een filmacteur aan het eind van zijn carrière die tijdens een korte opdracht in Tokyo volledig vervreemd raakt van de Japanse levenswijze. Deze filmtitel is een toepasselijke metafoor voor de cultuurshock die Suzette Béguin onderging nadat zij was verhuisd naar Maastricht om daar een promotiestudie te doen met als onderwerp trombinegeneratie. Ze kwam daar terecht in een hechte gemeen- schap van biochemici die haar als indringer zagen. Voor iemand met een biologische aanpak van de hemostase was er onder de Maastrichtse biochemici weinig ruimte. De biochemici werkten met de meest geavanceerde (scheidings)apparatuur en fysisch-chemische apparatuur (denk aan de ellipsometer). Suzette Béguin werkte met pipetten die niet werden weggegooid maar schoongemaakt. Een dergelijke aanpak behoorde duidelijk tot vergane glorie.
In een recent interview sprak biochemicus Jan Rosing - die uiteindelijk Hemker als hoofd van de afdeling zou opvolgen om uit de ontstane impasse te komen - openhartig over hoe hij en zijn collegae dachten over Hemkers radicale move naar de studie van trombinegeneratie: