Page 34 - Geluk

moeder daar mee kon leven verbaasde mij niet echt, zij vond hem beslist ook zielig, wat zij in tegenstelling tot zijn vriendinnen afstotelijk vond.
Wat hij met de dames deed laat zich raden, maar van een ding had ik de stoffelijke bewijzen gevonden: hij maakte naaktfoto’s. Zoals elke nieuwsgierige zoon van een lulhannes van een vader betaamd had ik een manier gevonden om zijn geheimzinnige kast te openen. Zo kreeg ik toegang tot een verzameling opnames waar Louis Paul Boon van gesmuld zou hebben. Van een aantal, waar de tantes niet heel herkenbaar op waren, heb ik gelikte kopieën gemaakt en liet die hier en daar achter: vastgeniet aan een plantaan, tot een prop verkreukeld bij de faculteit, in de brievenbus van de tantetjes zelf. Een voor een verlieten zij de hoogleraar. Toen was klootpapa niet alleen zielig, maar ook nog eens eenzaam.”
Zijn vrienden kenden Ben goed genoeg om tijdelijk stilte te betrachten. Om hem een kortstondige triomf te gunnen. Het was zijn verhaal. Hij had dat nodig.
Later die nacht vond hij zichzelf lopend naar huis terug.
❦
Met enige moeite kon hij zich een paar gezichten herinneren van hen die ook op het feest waren geweest. Aan Brian had hij niets, die had Elaine niet eens ontmoet. In de tent van de wat ouwelijke ex-militair wachtte hij af of een van die feestgangers binnen zou stappen. Een aantal dagen ving hij bot, maar eindelijk wist iemand hem haar achternaam te geven. Na wat gênante telefoongesprekken had hij het juiste nummer. Alsof zij hem aan de lijn had verwacht reageerde ze bijna begerig.
32