Page 63 - Geluk

❡
Kantoorverdriet noemde hij het. Een perpetuum mobile van droefenis. Urenlang sprak hij met Sophia over dat merkwaardige fenomeen. Dat was de enige manier om er mee te kunnen leven. Het leek wel of eenieder er aan leed, velen veroorzaakten het. Te veel wilden aanvoeren, gezag uitoefenen, heersen. Hij ook. Nooit had hij gedacht om zo zijn geld te moeten verdienen. De crisis van de jaren tachtig had zijn kapitaaltje opgeslokt. Van negen tot vijf was de enige oplossing gebleken.
De meest virulente controverse was met Bert Versteen en Geertje Afloop geweest, luitenant en adjudant in het onderknuppelcorps, zijn bazen indertijd. Voordat de een op de klippen liep en de ander een pact met de dood aanging, waren het de vlees geworden schrikbeelden van de mensunie. Gestolde onzekerheid, tot macht verworden onmacht, hartvochtige terreur, beknellende furiositeit, alles wat Ben van zichzelf vreesde stroomde als vanzelfsprekend uit deze twee exempels van exessen. Te schaapachtig om te erkennen dat ook hij een pet met doodskop kon dragen, verzweeg hij zich in oordelen.
61