Demo

Page 24 - Demo

P. 24

καθημερινά στην καλύτερη περίπτωση, κάτι που φέρνει ακόμη πιο αρνητικά αποτελέσματα τόσο στην οικονομία αλλά και στην κοινωνία γενικότερα ενώ άλλες μην αντέχοντας τα δυσβάσταχτα έξοδα κλείνουν. Αρκετές μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν πολύ σοβαρά προβλήματα να αντιμετωπίσουν κάτι το οποίο έχει άμεση επίπτωση τόσο στην παραγωγή όσο και στη απασχόληση (Δεδουσόπουλος 2000)
Η ανεργία είναι η σημαντικότερη επίπτωση στους εργαζόμενους και έχει σημειώσει πολύ μεγάλη αύξηση σε όλες τις ηλικίες εργαζομένων με μεγαλύτερη βαρύτητα στους ηλικιωμένους εργαζόμενους. Η κατηγορία αυτών των ανθρώπων βγαίνοντας από την παραγωγική διαδικασία καθίσταται σχεδόν αδύνατο να ξαναεργαστεί λόγω του ανταγωνισμού και της μεγάλης προσφοράς εργαζομένων νεότερων σε ηλικία.
Το 2010 η κρίση του χρέους ήταν περισσότερο επικεντρωμένη στα γεγονότα στην Ελλάδα, όπου υπήρχε ανησυχία για το αυξανόμενο κόστος του δημόσιου χρέους χρηματοδότησης. Στις 2 Μαϊου 2010 η Ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συμφώνησε σε 110 000 000 000 ευρώ δανείου για την Ελλάδα, υπό τον όρο της εφαρμογής μέτρων της σκληρής λιτότητας (Βικιπαίδεια, 2010-2011, ευρωπαϊκή κρίση δημοσίου χρέους ).
Ένα μέτρο που ακολούθησε άμεσα ήταν η άνοδος των φορολογικών εισφορών σε μια συνεχή προσπάθεια του κράτους να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της τρόικας και να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερο χρήμα. Τόσο ο ιδιωτικός όσο και ο δημόσιος τομέας βρέθηκε αντιμέτωπος με μεγάλες περικοπές στους μισθούς και στα δώρα. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων είναι ακόμα ένα μεγάλο πλήγμα για τις εργασιακές σχέσεις. Η προώθηση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των συλλογικών διαμόρφωσε ένα κλίμα ανασφάλειας για τους εργαζόμενους καθώς το κατώτατο όριο στο μισθό καταργείται για τον ιδιωτικό τομέα με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι έχοντας να αντιμετωπίσουν την ολοένα αυξανόμενη ανεργία με μεγάλη προσφορά εργαζομένων και μικρή ζήτηση καταλήγουν να εργαστούν σχεδόν δωρεάν.
Χρειάστηκε μεγάλο χρονικό διάστημα ώσπου να πάψει η συλλογική δράση να θεωρείται συνομωσία με στόχο την αύξηση των μισθών και να αναγνωριστεί ως δικαίωμα των εργαζομένων από τις νομοθεσίες των σύγχρονων κρατών. Στην Ελλάδα η συνδικαλιστική ελευθερία αναγνωρίστηκε με τα άρθρα 22 και 23 του Συντάγματος του 1975 και τις διατάξεις του νόμου 1264/1982. Ο νομοθέτης για πρώτη φορά αντιμετώπισε τη συνδικαλιστική ελευθερία ως οργανικό μέρος της έννομης τάξης. Οι ρυθμίσεις στα άρθρα 14 και 15 του νόμου 1264/1982 κάλυψαν το μεγαλύτερο φάσμα των μέτρων που ήταν απαραίτητα για την προστασία της συνδικαλιστικής δράσης από οποιονδήποτε δύναται να την προσβάλλει, τον εργοδότη ή κάποιο άλλο τρίτο που εντάσσεται στα κρατικά όργανα. Όλοι οι αγώνες που πραγματοποιήθηκαν χρόνια από τους εργαζόμενους συνδικαλιστές για την επίτευξη εργασιακής ασφάλειας και δικαιοσύνης φαίνονται να πέφτουν στο κενό πια αφού η ελευθερία της συνδικαλιστικής έκφρασης καταπατάται με το φόβο της ενδεχόμενης απόλυσης.
Οι ομαδικές απολύσεις απελευθερώνονται δίνοντας τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να στείλουν όλο και περισσότερους εργαζόμενους στην ανεργία μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν στα έξοδα της επιχείρησής τους που ολοένα και αυξάνονται σε αντίθεση με τα έσοδά τους που μειώνονται λόγω της πτώσης των αγορών.
Καθημερινά ψηφίζονται νόμοι οι οποίοι πλήττουν όλο και περισσότερο τους εργαζόμενους και ωθούν τα νοικοκυριά στο χείλος της φτώχειας.
Ο ορισμός που μπορεί να δοθεί στην ανεργία, το σύγχρονο πρόβλημα της εποχής, είναι η ακούσια αποχή από την εργασία, η έλλειψη απασχόλησης και θέσεων εργασίας. Η αιτία που οδήγησε στην ανεργία είναι κυρίως η οικονομική κρίση εκ πρώτης όψεως όμως υπάρχουν κι άλλες αιτίες. Μια από τις αιτίες πέραν της οικονομικής κρίσης είναι ο μεγάλος αριθμός μεταναστών στη χώρα και πολλοί από τους οποίους βρίσκονται παράνομα σε αυτή. Η μεγάλη οικονομική τους ανάγκη είναι αυτή που τους αναγκάζει να εργαστούν με πολύ χαμηλές αποδοχές με αποτέλεσμα να προτιμούνται από αρκετούς εργοδότες που επιθυμούν τη μείωση των εξόδων τους έναντι των νόμιμων κατοίκων οι οποίοι διεκδικούν τα νόμιμα δικαιώματά τους (Δεδουσόπουλος 2000).

22 23 24 25 26