Page 22 - Demo

3.7 Οι αντιδράσεις στην αλλαγή
Όπως προαναφέρθηκε, οποιαδήποτε αλλαγή πραγματοποιείται ή επιχειρείται να πραγματοποιηθεί στις οργανωτικές δομές ενός οργανισμού προκαλεί αντιδράσεις σε εκείνους οι οποίοι επηρεάζονται άμεσα από την αλλαγή αυτή. Οι συνήθεις μορφές με τις οποίες αντιδρούν οι εργαζόμενοι είναι οι εξής (Κανελλόπουλος & Παπαλεξανδρή, 1990: 363-4):
•
•
•
•
Στοχεύοντας στην ανίχνευση των λόγων που οδηγούν τους εργαζόμενους στις αρνητικές επιδράσεις που προαναφέρθηκαν, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αυτοί είναι κυρίως ο φόβος της ανεργίας, της μείωσης των απολαβών τους ή ακόμα και της μείωσης του κύρους και της αναγνώρισης τους.
Οι Κανελλόπουλος & Παπαλεξανδρή (1990: 366-7) τοποθετούν τους λόγους αντίδρασης των εργαζομένων σε τέσσερεις μεγάλες και γενικές κατηγορίες: α) τη συνήθεια της παρούσας κατάστασης, β) την επιλεκτική αντίληψη (αυτό σημαίνει πως ο εργαζόμενος αντιδρά επιλεκτικά ανάλογα με τη στάση του απέναντι στη συγκεκριμένη αλλαγή), γ) την εξάρτησή του από την εργασιακή του σχέση με τον προϊστάμενο ή τους συνεργάτες του, και δ) τη συναισθηματική- ψυχολογική ισορροπία του, η οποία έχει εξασφαλισθεί τόσο με τη δική του συμπεριφορά όσο και με τη συμπεριφορά των συναδέλφων του στα πλαίσια του εργασιακού τους χώρου.
Βέβαια, δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι που αντιδρούν στις προγραμματισμένες αλλαγές. Πολλές φορές αντίδραση στην αλλαγή μπορεί να προκληθεί και μέσα στον ίδιο τον οργανισμό, κυρίως σε αυτούς που έχουν οργανωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι δύσκολη κάθε αλλαγή ή καινοτομία. Στις περιπτώσεις αυτές, οι κυρίαρχες δυνάμεις αντίδρασης στους οργανισμούς είναι η απειλή στη δύναμη και την επιρροή (στην περίπτωση αυτή, όπου ο οργανισμός επιδιώκει τη σταθερότητα, οποιαδήποτε αλλαγή, οποιαδήποτε νέα ιδέα μπορεί να εκληφθεί ως απειλή απέναντι στη δύναμη και εξουσία του οργανισμού), η έλλειψη πόρων ( στην περίπτωση αυτή, οι οργανισμοί δε μπορούν να προβούν στην υλοποίηση των αλλαγών, καθώς δεν υπάρχουν οι απαιτούμενοι οικονομικοί πόροι), και τέλος οι ενδοοργανωσιακές συμφωνίες (στην περίπτωση αυτή, οι όποιες αλλαγές οφείλονται σε συγκεκριμένες συμφωνίες στις οποίες έχει προβεί ο οργανισμός με συγκεκριμένες ομάδες) (Κανελλόπουλος & Παπαλεξανδρή, 1990: 366).
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4ο
4.1 Παγκόσμια Οικονομική κρίση
Ένα θέμα επίκαιρο το οποίο απασχολεί όλες τις χώρες παγκοσμίως αυτή τη στιγμή και ιδιαίτερα στον Ελλαδικό χώρο είναι η οικονομία η οποία έχει κλονιστεί από μια ξαφνική κρίση που μέσα σε μια περίοδο μόλις λίγων μηνών έχει παραλύσει σχεδόν όλα τα σύγχρονα οικονομικά συστήματα. Το ερώτημα που γεννάται είναι ποιοι είναι οι λόγοι που οδήγησαν τις χώρες σε αυτή την οικονομική κρίση που βιώνεται σήμερα. Οι λόγοι που οδήγησαν στην κρίση είναι αφενός η δημιουργία κρίσης των πιστωτικών αγορών, η μείωση των αγορών
ΑΠΟΡΡΙΨΗ: θεωρείται ως η πιο σοβαρή αντίδραση, καθώς μπορεί να πάρει τη μορφή στάσεων εργασίας ή ακόμα και απεργιών. Η αντίδραση αυτή απορρέει κυρίως από το φόβο των εργαζομένων να χάσουν τη δουλειά τους ή το κύρος τους.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ: είναι ηπιότερη από την προηγούμενη, καθώς μπορεί να πάρει τη μορφή συζητήσεων (αρκετά έντονων, βέβαια) σχετικά με τη σκοπιμότητα της αλλαγής, τις επιπτώσεις της κτλ
ΑΝΟΧΗ: στην περίπτωση αυτή, οι εργαζόμενοι δεν αντιδρούν, απλώς παραμένουν ουδέτεροι ή ανέχονται την αλλαγή. Και τούτο διότι κρίνουν ότι δεν πλήττονται τα συμφέροντά τους και τα κεκτημένα τους από την εφαρμογή της αλλαγής, καθώς η διοίκηση του οργανισμού έχει μεριμνήσει για τη διασφάλισή τους.
ΑΠΟΔΟΧΗ: είναι η θετική αντίδραση των εργαζομένων απέναντι στην εφαρμογή της αλλαγής. Σε αυτήν την περίπτωση οι εργαζόμενοι κρίνουν ότι η αλλαγή θα τους επιφέρει μόνο θετικά αποτελέσματα και έτσι την αποδέχονται.