Page 53 - 07_ความรเบยงตนเกยวกบกฎหมาย_Neat

๔๔

¡Òè´·ÐàºÕ¹ÃѺÃͧºØμÃ
ในระหวางการสมรส สามีภรรยาที่จดทะเบียนถูกตองตามกฎหมายและมีบุตรดวยกันถือวา

บุตรผูนั้นเปนบุตรที่ชอบดวยกฎหมาย ซึ่งมีสิทธิ์ใชชื่อสกุลของบิดา แตหากไมมีการจดทะเบียนสมรสกัน
ถือวาบุตรที่เกิดนั้นเปนบุตรนอกสมรส หรือหากบิดาไมปรากฏ บุตรนั้นมีสิทธิ์ใชชื่อสกุลของมารดา
ซึ่งโดยกฎหมายจะถือวาบุตรนั้นเปนบุตรที่ชอบดวยกฎหมายของมารดาเสมอ บุตรนอกสมรสจะเปน

บุตรที่ชอบดวยกฎหมายของบิดาไดตอเมื่อปฏิบัติตามที่กฎหมายกําหนดไวดังนี้
๑. เมื่อบิดามารดาจดทะเบียนกันภายหลัง

๒. เมื่อบิดาไดใหการจดทะเบียนรับรองวาเปนบุตร
๓. เมื่อศาลพิพากษาวาเปนบุตร

ในการจดทะเบียนรับรองบุตรนั้น บิดา มารดา และบุตรจะตองไปที่วาการอําเภอ
หรือสํานักงานเขต ถามารดาและบุตรไมไดไปดวย นายทะเบียนผูรับจดจะแจงไปยังฝายที่ไมมา

เพื่อมาใหความยินยอมหรือคัดคานการขอจดทะเบียนนั้น ถาพน ๖๐ วัน นับแตวันที่นายทะเบียน
แจงไปถึง ถือวาไมมีการคัดคาน นายทะเบียนก็จะรับจดทะเบียนให ถามารดาและบุตรอยูตางประเทศ
ก็จะขยายเวลาไปเปน ๑๘๐ วัน เมื่อบิดาไดจดทะเบียนรับรองบุตรแลว บุตรนั้นยอมเปนบุตรที่ชอบ

ดวยกฎหมายของบิดา นับแตวันที่จดทะเบียนนั้นไป
¡ÒÃÃѺºØμúØÞ¸ÃÃÁ

ผูรับบุตรบุญธรรมตองมีอายุไมตํ่ากวา ๒๕ ป และผูนั้นจะตองมีอายุมากกวาผูที่จะ
เปนบุตรบุญธรรมอยางนอย ๑๕ ป การรับบุตรบุญธรรมจะสมบูรณตอเมื่อจดทะเบียนตามกฎหมาย

โดยตองรองขอตอศาลเพื่อขอรับบุตรบุญธรรม โดยบุตรบุญธรรมยอมมีฐานะเชนเดียวกับบุตรที่ชอบ
ดวยกฎหมายของผูรับบุตรบุญธรรมนั้น แตก็ไมเสียสิทธิและหนาที่ในครอบครัวตอบิดามารดาที่แทจริง

ของตน เพียงแตบิดามารดาโดยกําเนิดหมดอํานาจปกครองนับแตเวลาที่ผูนั้นไปเปนบุตรบุญธรรม
ของผูอื่นแลวเทานั้น สวนสิทธิในการรับมรดกนั้น บิดามารดาโดยกําเนิดยังคงมีสิทธิรับมรดกของบุตร
ผูนั้นอยู ในทํานองเดียวกันบุตรก็ยังคงมีสิทธิรับมรดกของบิดามารดาโดยกําเนิดของตนเชนกัน

¡®ËÁÒÂÇ‹Ò´ŒÇÂÁô¡

ในปจจุบันกฎหมายมีความสําคัญกับชีวิตมนุษยตั้งแตแรกเกิดจนกระทั่งตาย และกฎหมาย
ในเรื่องมรดกก็นับวาเปนเรื่องสําคัญอีกเรื่องหนึ่ง กฎหมายจึงตองเขามาวางหลักในเรื่องมรดกของผูตาย
มรดก หมายถึง ทรัพยสินทุกชนิดของผูตาย ตลอดทั้งสิทธิ หนาที่ และความรับผิดชอบตาง ๆ เชน สิทธิ

ตามสัญญาซื้อขาย สิทธิในการไถถอนการขายฝาก เปนตน เมื่อบุคคลไดถึงแกความตาย ทรัพยสิน
ทุกอยางที่มีในขณะนั้นถือวาเปนมรดกที่จะตกทอดไปยังทายาทโดยธรรมหรือผูรับพินัยกรรม

เวนแตสิทธิบางอยางซึ่งเปนสิทธิเฉพาะตัว ถือวาสิทธินั้นเปนอันสิ้นไปเมื่อบุคคลนั้นไดตายไป
อยางไรก็ตาม การใชกฎหมายในเรื่องมรดกของไทยนั้นไมใชกับ ๔ จังหวัดภาคใต คือ ปตตานี นราธิวาส

ยะลา และสตูล ในกรณีที่โจทกและจําเลยเปนคนอิสลาม