Page 138 - 08_กฎหมายอาญา_Neat

๑๒๕

®Õ¡Ò·Õè öôøð/òõôø กอนเกิดเหตุโจทกรวมเห็น อ. นั่งดื่มสุราอยูที่หนาราน
ของจําเลย ตอมาจําเลยเขามาทวงหนี้จากโจทกรวม โดยจําเลยกับ อ. พากันเขามาในรานเกมของ

โจทกรวมพรอมกัน แลวจําเลยชี้ตัวโจทกรวมให อ. ดูพรอมกับพูดวา คนนี้แหละชื่อยันต หลังจากนั้น
อ. พูดวา มึงพากูออกไปตามหาพอมึง ติดหนี้แลวตองใชหนี้ เมื่อโจทกรวมบอกวาไมทราบวาพออยู

ที่ไหนและไมยอมไป อ. ก็เดินเขามาเตะโจทกรวม พฤติการณแหงการกระทําของจําเลยดังกลาวเชนนี้
ถือไดวาจําเลยสมคบรวมกันกับ อ. มาเตะทํารายโจทกรวมแลว แมขณะที่ อ. เขามาเตะทําราย

โจทกรวม จําเลยจะเพียงแตยืนอยูเฉยๆ ไมไดพูดอะไรก็ตาม
®Õ¡Ò·Õè òðù/òõõõ จําเลยทั้งสองซึ่งเปนพี่นองกันกับพวกที่หลบหนีมาดวยกัน แตละคน

มีอาวุธติดตัวมาโดยจําเลยที่ ๑ มีสนับมือ จําเลยที่ ๒ มีเหล็กขูดชารป และพวกที่หลบหนีมีมีดปลายแหลม
จําเลยที่ ๑ กับพวกเขาไปกอดคอลากโจทกรวมที่ ๑ จากลานหนาเวทีออกไปริมถนนแลวใชสนับมือ

ชกตอยทํารายโจทกรวมที่ ๑ จนบาดเจ็บ โจทกรวมที่ ๑ วิ่งหนี จําเลยทั้งสองกับพวกวิ่งไลตาม
รุมกระทืบและจําเลยที่ ๒ ใชเหล็กขูดชารปแทงโจทกรวมที่ ๑ เมื่อโจทกรวมที่ ๒ เขาหาม จําเลยที่ ๑
ยังพูดวา “อยางนี้ตองเอาใหตายสักคน” จําเลยที่ ๒ ใชเหล็กขูดชารปแทงโจทกรวมที่ ๒ แสดงวาจําเลย

ทั้งสองกับพวกที่หลบหนีรวมรูเห็นสมคบกันกระทําความผิด เมื่อเหล็กขูดชารปที่จําเลยที่ ๒ ใชเปน
อาวุธ มีความยาว ๑๕.๕ เซนติเมตร หนาตัดเปนสามเหลี่ยมแตละดานกวาง ๐.๖ เซนติเมตร นับวา

เปนอาวุธรายแรงสามารถใชทําอันตรายถึงชีวิตได ประกอบกับจําเลยที่ ๒ ใชแทงโจทกรวมที่ ๑ ที่ชาย
โครงลึกถึงปอด และแทงโจทกรวมที่ ๒ ที่หลังดานซายทะลุชองอกซาย ซึ่งเปนอวัยวะสวนสําคัญของ

รางกายและแทงอยางแรงบงชี้วามุงประสงคตอชีวิต จึงฟงไดวาจําเลยทั้งสองกับพวกเจตนาฆาโจทกรวม
ทั้งสองและกระทําไปโดยตลอดแลว แตการกระทําไมบรรลุผลเนื่องจากแพทยชวยรักษาชีวิตไดทัน

จําเลยทั้งสองจึงมีความผิดฐานพยายามฆาโจทกรวมทั้งสองตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘
ประกอบมาตรา ๘๐, ๘๓

㪌ãËŒ¼ÙŒÍ×蹡ÃÐทํา¤ÇÒÁ¼Ô´

ÁÒμÃÒ øô ผูใดกอใหผูอื่นกระทําความผิดไมวาดวยการใช บังคับ ขูเข็ญ จาง วาน

หรือยุยงสงเสริม หรือดวยวิธีอื่นใด ผูนั้นเปนผูใชใหกระทําความผิด
ถาความผิดมิไดกระทําลงไมวาจะเปนเพราะผูถูกใชไมยอมกระทํา ยังไมไดกระทํา หรือ

เหตุอื่นใด ผูใชตองระวางโทษเพียงหนึ่งในสามของโทษที่กําหนดไวสําหรับความผิดนั้น
ถาผูถูกใชไดกระทําความผิดนั้น ผูใชตองรับโทษเสมือนเปนตัวการ และถาผูถูกใชเปน

บุคคลอายุไมเกินสิบแปดป ผูพิการ ผูทุพพลภาพ ลูกจางหรือผูที่อยูใตบังคับบัญชาของผูใช ผูที่มีฐานะ
ยากจนหรือผูตองพึ่งพาผูใชเพราะเหตุปวยเจ็บหรือไมวาทางใด ใหเพิ่มโทษที่จะลงแกผูใชกึ่งหนึ่ง

ของโทษที่ศาลกําหนดสําหรับผูนั้น”