Page 405 - 08_กฎหมายอาญา_Neat

๓๙๒

(๒) เจตนาพิเศษ (ก) เพื่อหากําไร หรือ
(ข) เพื่อการอนาจาร

ͧ¤»ÃСͺÀÒ¹͡ (วรรคสอง)
(๑) ผูใด

(๒) ซื้อ จําหนาย หรือ รับตัว
(๓) ผูเยาวซึ่งถูกพรากตามวรรคแรก

ͧ¤»ÃСͺÀÒÂã¹
(๑) เจตนาธรรมดา
(๒) เจตนาพิเศษ “โดยทุจริต”

คํา͸ԺÒÂ
มาตรานี้เหมือนกับมาตรา ๓๑๘ ในเรื่องอายุของผูเยาว แตตางกับมาตรา ๓๑๘ ในแงที่

ผูกระทําตองมีมูลเหตุชักจูงใจ คือนอกจากจะมีเจตนาแลว ยังตองมีมูลเหตุชักจูงใจที่จะหากําไร หรือ
เพื่อการอนาจารอีกดวย ฉะนั้นถึงผูเยาวจะเต็มใจไปดวยก็ตองเอาผิด

วรรคสองเปนการลงโทษผูซื้อ จําหนาย หรือรับตัวผูเยาวไวโดยทุจริต ผูกระทําตอง
มีเจตนาโดยตองรูวาผูเยาวอายุกวา ๑๕ ป แตยังไมเกิน ๑๘ ป ในขณะที่พรากและถูกพรากไปเสีย

จากบิดา ผูปกครอง หรือผูดูแล นอกจากนี้ยังตองมีมูลเหตุชักจูงใจ คือทุจริตดวย (คําอธิบายตาม
มาตรา ๑ (๑))

มาตรานี้เพิ่มโทษโดยประกาศคณะปฏิวัติฉบับที่ ๑๑
®Õ¡Ò·Õè ôõòö/òõôó ความผิดฐานพรากผูเยาวมีวัตถุประสงคเพื่อใหความคุมครอง

อํานาจปกครองบิดามารดา ผูปกครองหรือผูดูแลที่มีตอผูเยาวมิใหผูใดมาพรากไปเสียจากความ
ปกครอง ขณะเกิดเหตุผูเสียหายอาศัยอยูกับนาย บ. และนาง ก. ผูเปนบิดามารดาและอยูในความ

ปกครองของบิดามารดา การที่นาง ก. อนุญาตใหผูเสียหายไปเที่ยวกับเพื่อนนั้นเปนการอนุญาตให
ออกไปเที่ยวเปนการชั่วคราวมิไดอนุญาตใหแยกออกไปอยูโดยลําพังเปนการถาวร จึงยังไมพนจาก

ความปกครองดูแลของบิดามารดา การที่ผูเสียหายออกจากบานพักไปหาจําเลยที่หอพัก หลังจากนั้น
จําเลยพาผูเสียหายไปเดินเที่ยวหางสรรพสินคาแลวชวนผูเสียหายไปที่หองพักของจําเลยและอยูกับ
จําเลยเรื่อยมา แลวจําเลยกระทําชําเราผูเสียหายโดยบิดามารดาของผูเสียหายมิไดอนุญาตให

ผูเสียหายไปอยูกับจําเลยถือเปนการพรากผูเสียหายออกมาจากบิดามารดาอันเปนการพรากผูเยาว

ไปเสียจากบิดามารดาเพื่อการอนาจารตาม ป.อ.มาตรา ๓๑๙ วรรคแรก
®Õ¡Ò·Õè óõô/òõôò ผูเยาวกับจําเลยรูจักสนิทสนมกันมานานประมาณ ๔ ป
มีความรักใครชอบพอกันอยูกอนแลว ผูเยาวเองก็รับวาสมัครใจรวมประเวณีกับจําเลย นอกจากนี้

บิดามารดาจําเลยเคยติดตอสูขอผูเยาวจากบิดามารดาแตตกลงในจํานวนเงินคาสินสอดกันไมได
ผูเยาวจึงติดตามไปอยูกับจําเลย และหลังจากนั้นก็อยูกินกับจําเลยมาโดยตลอด มิไดกลับไปอาศัย