Page 516 - 08_กฎหมายอาญา_Neat
P. 516

๕๐๓




                             ๓.  ทําใหผูอื่นเกิดความกลัวหรือความตกใจโดยการขูเข็ญ
                             ๔.  กระทําดวยประการใดๆ  อันเปนการรังแกหรือขมเหงผูอื่นในที่สาธารณสถาน

                 หรือตอหนาธารกํานัล
                             ๕.  กระทําทารุณตอเด็กอายุยังไมเกินสิบหาป คนปวยเจ็บหรือคนชรา

                             ซึ่งความผิดทั้ง ๕ ฐานจะปรากฏอยูในมาตรา ๓๙๐, ๓๙๑, ๓๙๒, ๓๙๗ และ ๓๙๘
                 ดังมีสาระสําคัญดังนี้

                             (¡) ¡ÃÐทําâ´Â»ÃÐÁҷ໚¹àËμØãËŒ¼ÙŒÍ×è¹ÃѺÍѹμÃÒÂá¡‹¡ÒÂËÃ×ͨÔμã¨
                             มาตรา ๓๙๐ ผูใดกระทําโดยประมาท และการกระทํานั้นเปนเหตุใหผูอื่นรับอันตราย

                 แกกายหรือจิตใจตองระวางโทษจําคุกไมเกินหนึ่งเดือน หรือปรับไมเกินหนึ่งหมื่นบาท หรือทั้งจําทั้งปรับ
                             องคประกอบของความผิดมีดังนี้

                             ͧ¤»ÃСͺÀÒ¹͡
                             ๑.  กระทําดวยประการใดๆ
                             ๒.  เปนเหตุใหผูอื่นรับอันตรายแกกายหรือจิตใจ

                             ͧ¤»ÃСͺÀÒÂã¹
                                 -  ประมาท

                             คํา͸ԺÒÂ
                             ๑.  กระทําดวยประการใดๆ  กฎหมายไมจํากัดลักษณะการกระทําไว  จึงหมายถึง

                 การกระทําใดๆ ก็ไดทั้งสิ้น เชน วิ่ง ยืน เดิน ปสสาวะ ขับรถ กระโดด ฯลฯ
                             ๒.  เปนเหตุใหผูอื่นไดรับอันตรายแกกายหรือจิตใจ หมายถึง การกระทําดังกลาว

                 ในขางตนนั้นเปนผลใหผูอื่นไดรับอันตรายแกกาย เชน ฟกชํ้า ปูดบวม มีบาดแผล เลือดไหล หรือ
                 เปนผลใหผูอื่นไดรับอันตรายแกจิตใจ เชน ตกใจจนช็อก มึนงง เปนตน อยางไรก็ตามอันตรายตอกาย

                 หรือจิตใจนั้นตองเปนผลโดยตรงจากการกระทําโดยประมาทนั้น
                             »ÃÐÁÒ·  การกระทําความผิดตามมาตรานี้  มิไดจํากัดลักษณะของการกระทําไว

                 โดยเฉพาะ คงมีความหมายถึงการกระทําทุกอยางที่ไดกระทําโดยประมาท คือมิใชการกระทําโดยเจตนา
                 แตกระทําโดยปราศจากความระมัดระวัง ซึ่งบุคคลในภาวะเชนนั้นจักตองมีตามวิสัยและพฤติการณ และ

                 ผูกระทําอาจใชความระมัดระวังเชนวานั้นไดแตหาไดใชใหเพียงพอไม
                             ÍØ·ÒËó

                             (ñ) ®Õ¡Ò·Õè ñòøò/òõñô  จําเลยที่  ๑  และที่  ๒  ขับเรือแลนมาตรงกลางลํานํ้า
                 ดวยความเร็วสูง เมื่อใกลจะสวนกันเรือทั้งสองแลนเกือบจะเปนเสนตรงเขาหากันในลักษณะนากลัว
                 จะเกิดโดนกัน แมจําเลยที่ ๒ จะเบนหลีกไปทางขวามือ อันเปนการปฏิบัติตามกฎหมายก็ตาม

                 แตจําเลยที่ ๒ ก็มิไดลดความเร็วกลับขับเรือเบนหลีกไปทางขวาในระยะกระชั้นชิด สวนจําเลยที่ ๑

                 ก็มิไดลดความเร็ว ทั้งมิไดเบนหลีกไปทางขวา แตคงแลนเรือตรงไป เรือจําเลยที่ ๒ จึงชนเรือของจําเลย
   511   512   513   514   515   516   517   518   519   520   521