Page 526 - 08_กฎหมายอาญา_Neat

๕๑๓

ซึ่งตองพึ่งผูนั้นในการดํารงชีพหรือในทางอื่นใด หมายถึง เด็ก คนปวยเจ็บ หรือคนชรา
ดังกลาวขางตน เปนผูที่อยูในฐานะตองอาศัยพึ่งพาผูกระทํานั้นในการดํารงชีพ เชน ตองอาศัยปจจัย ๔

จากผูกระทําอันไดแก อาหาร ที่อยูอาศัย เสื้อผา ยารักษาโรค หรือพึ่งพาในการอื่นใด เชน ในการใหการ
ศึกษาเลาเรียน ในการรักษาพยาบาล เปนตน
à¨μ¹Ò ผูกระทําตองมีเจตนาตามมาตรา ๕๙

¤ÇÒÁ¼Ô´ÅËØâ·ÉÍ×è¹æ

ความผิดลหุโทษอื่นๆ ไดแก ความผิดเล็กๆ นอยๆ ๔ ฐานดวยกันคือ
๑. ปลอยปละละเลยใหบุคคลวิกลจริตที่ควบคุมดูแลไวออกเที่ยวไปโดยลําพัง
๒. ไมชวยผูอื่นซึ่งตกอยูในภยันตรายแหงชีวิต

๓. กระทําการอันควรขายหนาตอหนาธารกํานัล
๔. ดูหมิ่นผูอื่นซึ่งหนาหรือดวยการโฆษณา

ความผิดทั้ง ๔ ฐานนี้ ปรากฏอยูในมาตรา ๓๗๓, ๓๗๔, ๓๘๘ และ ๓๙๓ ซึ่งมีสาระ
สําคัญดังนี้

(¡) »Å‹Í»ÅÐÅÐàÅÂãËŒºØ¤¤ÅÇԡŨÃÔμ·Õè¤Çº¤ØÁ´ÙáÅäÇŒÍÍ¡à·ÕèÂÇä»â´Âลํา¾Ñ§
ÁÒμÃÒ ó÷ó ผูใดควบคุมดูแลบุคคลวิกลจริตปลอยปละละเลยใหบุคคลวิกลจริตนั้น
ออกเที่ยวไปโดยลําพัง ตองระวางโทษปรับไมเกินหาพันบาท

องคประกอบของความผิดมีดังนี้
ͧ¤»ÃСͺÀÒ¹͡

๑. เปนผูควบคุมดูแลบุคคลวิกลจริต
๒. ปลอยปละละเลยใหบุคคลวิกลจริตนั้นออกเที่ยวไปโดยลําพัง

คํา͸ԺÒÂ
ñ. ໚¹¼ÙŒ¤Çº¤ØÁ´Ùáźؤ¤ÅÇԡŨÃÔμ ผูกระทําผิดตามมาตรานี้ไดตองเปนผูควบคุมดูแล
บุคคลวิกลจริต

บุคคลวิกลจริต คือ ผูที่มีจริตไมปกติ ซึ่งเมื่อพิจารณาตาม ป.อ.มาตรา ๖๕ แลว บุคคล
วิกลจริตก็คือ ผูที่ไมสามารถรูผิดชอบหรือไมสามารถบังคับตนเองไดเพราะมีจิตบกพรอง โรคจิต
หรือจิตฟนเฟอน

ò. ¡ÒáÃÐทํา·Õè໚¹¤ÇÒÁ¼Ô´¤×Í¡ÒûŋÍ»ÅÐÅÐàÅ ไมใชความระมัดระวังในฐานะ
ที่ตนเปนผูควบคุมดูแล จนกระทั่งบุคคลวิกลจริตนั้นออกเที่ยวไปโดยลําพัง ซึ่งการที่บุคคลวิกลจริต

นั้นออกเที่ยวไปโดยขาดผูควบคุมดูแลนี้ อาจเปนเหตุใหบุคคลวิกลจริตนั้นไปทํารายหรือกอใหเกิด
ความเสียหายแกบุคคลอื่นหรือกระทําการที่เปนอันตรายแกตนเองได