Page 193 - Non-Beta I
P. 193
“นายท าอะไรเด็กมันอีก?” โบคุโตะถามด้วยความระแวง กลัวว่า
คุโรโอะจะไปเผลอปล่อยท าตัวอะไรสึกิชิมะอีก แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาก็เป็น
ค าตอบทันควันของคุโรโอะ
“ไม่ได้มาท าอะไร เอากระเป๋ ามาได้แล้ว ฉันจะพาสึกกี้กลับบ้าน
เดี๋ยวส่วนของสึกกี้ฉันจะออกเอง เข้าใจใช่มั้ย?” น ้าเสียงของคุโรโอะนั้นดู
จริงจังต่างจากเวลาปกติที่เขาเคยได้ยินมาลิบลับ ส่งผลให้โบคุโตะตอบตก
ลงอย่างง่ายดาย สุดท้ายก็เดินออกมาจากส่วนของร้านพร้อมกับกระเป๋ า
ของสึกิชิมะ แม้จะยังสงสัยกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ดูเหมือนว่าในเวลานี้ทั้งสอง
ยังไม่อยากจะพูดอะไร โบคุโตะเลยไม่ถามเซ้าซี้ ปล่อยให้เพื่อนกับรุ่นน้อง
ตัวเองกลับบ้านไปแบบไม่ปริปากพูดอะไรสักค า
คุโรโอะถือกระเป๋ าของสึกิชิมะไว้
“ป่ะ…. กลับบ้าน”
คุโรโอะเอื้อมมือไปหาสึกิชิมะ คนที่ยังงงๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
เงยหน้ามองคุโรโอะสลับกับมือที่ถูกยื่นมาหา คนที่เพิ่งจะท าตัวเป็นฮีโร่เมื่อ
กี้ชักมือกลับแทบจะทันทีเมื่อนึกขึ้นได้ว่ามือของเขาก าลังมีแผลเลือดไหล
อยู่
“เจ็บมั้ยครับ?” สึกิชิมะเอ่ยถาม อาจจะเป็นเพราะว่าความเป็น
ห่วงที่มีต่อคุโรโอะ ร่างหนาเกาท้ายทอยเล็กน้อย จะว่าเจ็บมันก็เจ็บ แต่พอ
193 | N o n - b e t a
